SEVGÝLÝLER GÜNÜ

            TDK’nun Türkçe sözlüðünde sevgi ve sevgili sözcükleri þöyle açýklanýyor:

            Sevgi: is. Ýnsaný yüksek özverilere götüren ilgi duygusu. Yurt sevgisi, aile sevgisi, evlat sevgisi…

            Sevgili: 1- s. Hakkýnda sevgi beslenilen.

                          2-is. Sevilen, hakkýnda aþk beslenen, dost, yar.

Sevgi, ilgi duygusu ise kime ya da neye ilgi duymayýz ki. Yani sevdiklerimizi sýralamaya kalksak sayfalara sýðmaz.  Baþta, Allah , tüm kutsallar, vatan, aile, evlat, yurt, doða, arkadaþ vb.

Ancak, sevgi karþýlýklý olursa bir anlam kazanýr. Gerçi Nazým Hikmet, “Sen elmayý seviyorsun diye elma da seni sevmek zorunda mý?” der ama yine de sevdiklerimizden karþýlýk bekleriz. Allah’ý severiz. O’nun da bizi sevdiðine inanýrýz. Ama doðadan karþýlýk bekleyemeyiz. Elma bizi nasýl sevsin? Sevse bile sevgisini nasýl belli etsin ki? Gerçi Veysel, topraðý sevince toprak da ona, koyun, kuzu , et, süt vererek ödüllendirdiðini, yani sevgisini gösterdiðini,  üstelik,topraða eziyet etse bile ondan güzel karþýlýklar aldýðýný  belirtir:

“Karnýn yardým, kazmayýnan belinen

Yüzün yýrttým, týrnaðýnan elinen

Yine beni karþýladý gülünen

Benim sadýk yarim, kara topraktýr.”                

Þimdi akla þöyle bir soru geliyor: sevgililer gününü sevenler mi, sevilenler mi kutlamalý? Sevgili, sevilen demekse günü de sevilenler kutlasýn. Öðretmenler gününü polisler, ya da askerler kutluyor mu? Bu,  kimin ya da kimlerin günüyse onlar kutlasýn efendim. Beni hiç mi hiç ilgilendirmiyor. Bu güne dair kimse benden bir etkinlik beklemesin. Çünkü sevdiklerim çok ama sevenlerimin o kadar olduðuna inanmýyorum.

Yine de Yunus’un þu dizelerini armaðan etmek isterim, seven ve sevilenlere: “Sevelim, sevilelim, dünya kimseye kalmaz…” 

Sevgililer gününe benden bu kadarJ)) Bu günle ilgili kim bilir kimler neler neler döktürür. Bize düþen herkesin sevgililer gününü kutlamaktýr.

Kutlayalým bakalým: Cümlenin sevgililer günü kutlu olsun…