Nevruz yeni gün demek. Farsça bir sözcük; nev yeni demek ruz ise gün… Baharýn geliþi manasýndadýr. Topraðýn canlanýþý demektir. Yeniden doðuþudur yeryüzünün.

               Ülkemde ne kadar da siyasi bir hale geldi þaþýyorum. Bayram niyetine demek yerine savaþ niyetine, kavga niyetine, kargaþa niyetine herkes kollarýný sývýyor. Nevruz niyetine hücum borusu çalýnýyor habire. “Nereye kardeþ?” diye soracaðým tuttu. Mazur görün. “Savaþ mý var acaba?” diyeceðim geldi. Bir öfke nöbeti göðüsleri körük gibi þiþirip indirirken, gözler fal taþý gibi kocaman kocaman açýlýrken ve sesler alabildiðine yüksek çýkarken aðýzlarda “Hayrola birader nevruz kavga mý demek?” diye sorgulamak istedim.

            O zaman gelmesin nevruz, bayram olmasýn bir daha! Kalpler kýrýlacaksa, eldeki taþlar birbirimizin üzerine atýlacaksa gelmesin daha iyi. Ateþler insanlarý yakacaksa istemem nevruzu. Eldeki silahlar insana dönecekse olmasýn nevruz. Molotoflar atýlacaksa üzerimize olmasýn daha iyi nevruz.

            Mevlana gibi yeni þeyler söylemek lazým. Bugüne kadar savaþ tamtamlarýný, kavga seslerini, hamasi çýðlýklarý çok duyduk. Öfke tohumlarýnýn atýldýðý ve fideye durduðu bir zamanda barýþýn çiçeðini sulamak ve yeþertmek herhalde dýþarýdakilerin iþi deðil bu coðrafyada yaþayan insanlarýn iþi olsa gerek. Her yýl ayný nutuklarý duymaktan býktýk. Her yýl ayný kavgalarý seyretmekten usandýk.

 “Her gün bir yerden göçmek ne iyi

Bulanmadan, donmadan akmak ne hoþ.

Her gün bir yere konmak ne güzel,

Bulanmadan, donmadan akmak ne hoþ.

Dün de beraber gitti cancaðýzým,

Þimdi yeni þeyler söylemek lazým.

Ne kadar söz varsa düne ait,

Þimdi yeni þeyler söylemek lazým”

            Nevruz yeni gün demek. Farsça bir sözcük; nev yeni demek ruz ise gün… Yeni bir fýrsat bilelim bunu. Yeni bir kardeþlik yeni bir barýþ. Güzel olmaz mý? Hala doymadýnýz mý nice cana? Bu ülke insaný hep ölecek mi böyle? Hep bayramlara karaya mý dönecek evladýný yitiren analar babalara adýna. Kara bayramlar doyurmadý mý gözünüzü? Gerçi gözün midesi yoktur deðil mi? Alýn nevruzu verin kardeþliði. Alýn nevruzu verin barýþý.

Renk cümbüþünü üç renge indirip onunla diðer renkleri yok sayacaksak nevruz, nevruz olur mu þimdi? Neden siyasi bir mana yüklüyoruz ve insanlarý bununla meþgul ediyoruz. Nevruz taþ atmak mýdýr? Araç yakmak mýdýr? Slogan atmak mýdýr? Ýnsanlarý rahatsýz etmek midir? Nevruz eðer böyle bir þey ise terk edelim nevruzu. Uzak dursun bizden, yaklaþmasýn asla! Eðer ülkemde yaþayan herhangi bir insanýn canýna kastedecekse nevruz olmasýn daha iyi.

               Bayramý haram ediyoruz. Güzel günleri verem ediyoruz.Hesap ortada; kâr zarar kime yarar! Güneþe hasret kaldýðýmýz þu mevsimde eðer birilerinin caný yanacaksa daha da hasret kalalým diyorum. Ýstemem güneþi de eðer akacaksa bir kan! Ýstemem martý da; gelmesin lütfen, yanacaksa bir insan! El ele kol kola; dil dile, din dine yürümeliyiz cemre misali insanlarýn fikrine, gönlüne. Açmalýyýz yediveren gül gibi ren renk, koku koku. Dal dal olmalýyýz, Türk’ü Kürt’ü Laz’ý Çerkez’i ile… Köklerimizi salmalýyýz ülkem coðrafyasýnýn dört bir yanýna. El âlem birlik neymiþ görsün. El âlem bahar neymiþ anlasýn. Köklerimiz tutmalý bizi; Çanakkale gibi, Sarýkamýþ gibi… Ölsek bile amacýmýz bir olmalý, nevruzu kutladýðýmýz ve üzerinde yaþadýðýmýz bu toprak uðruna olmalý bu.

            Çiçeklerimiz var birbirimize sunacaðýmýz. Yemiþlerimiz var birlikte yiyeceðimiz. Çocuklarýmýz var beraber oynayacak olan. Çeþmelerimiz var ayný tastan su içeceðimiz. Türbelerimiz var kol kola duaya duracaðýmýz. Camilerimiz var saf saf namaz kýlacaðýmýz. Bu kavga ne diye? Bu öfke, bu önü alýnmaz düþmanlýk… Bu kuru kalabalýk neyin davasýný güdüyor. Bu ne kabalýk…

               Baþkasý dost deðildir bize. Komþuyuz, akrabayýz, dostuz, arkadaþýz. Bu coðrafyanýn ekmeðini yemiþiz, suyunu içmiþiz, topraðýna yüz sürmüþüz. Ayný takýmýný tutmuþuz ele güne karþý. Kýz almýþýz kýz vermiþiz birbirimize. Ayný küfrü dilimize dolamýþýz. Ayný esprisine gülmüþüz ayný acýsýna karalar baðlamýþýz. Uðruna savaþmýþýz bu ülke için, vurmuþuz vurulmuþuz. Bir tarih yaratmýþýz en þaþaalýsýndan hem.

               Nevruz geliyor, ülkem tedirgin oluyor. Ýnsanlar huzursuz oluyor. Akil adamlar mutsuz oluyor. Barýþa uzansýn istiyorum kalpler, huzura atýlsýn istiyorum sloganlar, gülen çocuklarýn hatýrýna kutlansýn istiyorum bayramlar. Ölmesin tek bir insaný bu ülkenin yok yere nahak yere hem de… Yeþersin bir nevruz çiçeði gibi boy boy açýlsýn Anadolu’da kardeþliðin remzi. Kaç bin yýl yaþadýk beraber kaç bin yýl daha yaþayacaðýz kim bilir?

Nevruz yeni bir umut olsun istiyorum Türkiye’mde. Herkes kendi kimliði ile Türkiye çatýsý altýnda dostça kardeþçe yaþasýn istiyorum. Kilise’de, Havra’da, Sinagog’da, Cami’de ibadetini yapsýn özgürce. ek çarpsýn yürekler, insaný esas alsýn cümle zatlar.

               Nevruz gelsin kurulsun þöyle, yeni þeyler söylesin artýk. Karnýmýz tok hamasi sözlere, veciz nutuklara sýrtýmýz pek artýk. Anlatacaksa güzel günlerden dem vursun. Güzel insanlardan bahsetsin; kavgasýz gürültüsüz. Mutlu bir yarýna inandýrsýn bizleri. Kutlu bir aydýnlýða çýkartsýn ülkemizi.

               Nevruz gelecekse böyle gelsin. Ýþte þöyle diyelim bizlerde:

Bayramýmýz kutlu olsun Türkiye’m.