O.İZMİR- GÜMÜLDÜR

        Gümüldürde,  Hava  Kuvvetlerine  ait  dinlenme  kampı  vardı.  Orasını  hiç  görmemiştik.  Dilekçemize  olumlu  cevap  gelmişti   .05 -  eylül-1982  tarihi    tahsis  emri  almıştım.  Hazırlıklarımızı  yaptık  ve   bir  gün  önce    sabahtan,   Sirkeciden,  TRUVA  feribotuna  bindik.  Arabayı  feribotun  altına  bırakarak  yukarı  çıktık.  Koltuklarımız  numaralıydı.  Yerleştikten  sonra   güverteye  çıktık.  Marmara  adalarını  ve  Çanakkale  boğazını,  denizden    geçtikten,sonra   zaten  hava  kararmaya  başlamıştı.  Koltuklarda  biraz  kestirdik.  Sabahleyin  İzmir  limanında  çıktık.  Gaziemir'e  doğru  hareket  ettik.    Gaziemir  civarında,  her  tarafın  gecekondularla  dolmuş   olduğunu  gördük.  Gaziemir'i  geçtikten  sonra da  yolumuz   sağa  dönüyordu.  Arazi, zeytin  ve  bodur  ağaçlarla  kaplıydı.  Denize  doğru  hafif  bir  meyille  iniyorduk.  Artık  portakal,  mandalina  ve  limon  bahçeleri  görülmeye  başlamıştı.  Nihayet,  Gümüldür  kasabasına  ulaşmıştık.  Kampın  yerini  sorduk,  tarif  ettiler,  Kasabanın  doğusuna  doğru  yolu  gösterdiler.  Kampın  girişi  yüksekçeydi.   Kaydımızı  yaptırdık  ve  yerimizi  öğrendikten  sonra,  Arabayı,  yolun  karşısına,    park  yerine  bıraktım.   Bize  refakat  eden  asker,  bavullarımız  için  yardımcı  oldu.    O   yüksek  yerde   kantin  gibi  alışveriş  yerleri,  mutfak,  yemek  salonu   gazino ve  idarî  binalar  mevcuttu.  Denize  doğru   beton  merdivenlerden   inerken,  solda , ağaçlar  altında  piknik  yerleri  de  görünüyordu.  Çok  basamaklı   merdivenlerden   düzlük  sahaya     inmeye  başladık   Artık  burada,  geniş  sahada,  katlı  moteller,  Palmiye  ağaçlarla  kaplı  geniş   saha,  oturma  bankları  ve  yürüyüş   yoları  mevcuttu.  Motellerin  arkasında  da  plaj  uzanıyordu.      Pırıl,  pırıl  parlayan  deniz  ve   plajın   uzun  kumluğu    görünüyordu.    Neyse  ki  bize  tahsis  edilen  oda  ikinci  kattaydı.  Ama  deniz  tarafında  değil,  kuzeyi,  tepecikteki  gazino  ve  idarî  binaları  görüyordu.    Tepe  ile    moteller  arasında,,  palmiye  ağaçlıklı  geniş  bir  saha  vardı.      Motele  yerleşip,  biraz  dinlendikten  sonra  öğle  yemeği  için,  merdivenlerden,  tepeye,  yokuşu  zorlukla  çıkarak  ulaştık.  Manzaralı  güzel  bir  yerdi.  Yemek  yerken,  kahve,  çay  içerken  buradan  güzel  manzarayı  seyrediyor,  zevk  duyuyorduk.  Akşam  yemeği,  ikindi  çayı,  sabah  kahvaltısı  için  de  buraya  gelmek  mecburiyetinde  idik.  Dolayısıyla  biraz  zorlanacaktık.  Ama  gelip,  geçenlere  baktıkça,    insanların  başka  bir  yol  daha    kullandıklarını  gördük.  Beton   merdivenler   yerine,    ağaçların  altındaki  piknik  yerinden  geçen ,  daha  az  meyilli,    başka  bir  yolu,  patika  yolu  kullanıyorlardı.

               Yemekten  sonra ,  odamıza  gidip  biraz  dinlendik.  Sonra  deniz  kıyafetlerimizi  giyip, şemsiye  ve  hasırları  alarak  deniz  kenarına  gittik  Her  zaman  olduğu  gibi,  tenha  bir yer   bulup  denize  girdik. Deniz  suyu  hâlâ  sıcaktı  ve  deniz  suyu  billur  gibi  temizdi.                                           Gün  geçtikçe,  deniz  kıyafeti  giymek,  denize  girmek,  yüzüp  çıkmak,  odaya  gelip  soyunup  giyinmek,  yemek  için  yokuşu  tırmanmak  zor  gelmişti  eşime.  Ancak  bir  kaç  gün  dayanabilmişti.

               Bir  gün  denize  girip  çıktıktan,  giyinip  motelden  aşağıya  indikten  sonra  bir  bank’a  oturmuştuk  ki  eşim  fenalık  geçirmeye  başladı.  Hemen,  Dr.  İlhan  ağabeyi  arayıp  buldum.  İlhan  ağabey,  Hava  Harp  Okulunda  iken  bizim  doktorumuzdu.  Bizlere  bir  arkadaş  gibi  davranırdı.  Bütün  talebeler  onu  severdik.  Emekli  olmuş,  nihayet    burada,  tatil  kampında      karşılaşmıştık,  gazinoda  oturup  muhabbet  etmiştik.   Dr.  İlhan  ağabeyi  buldum,  durumu  anlattım. Gelip  hanıma  şöyle  bi  baktı. ‘’ Onu  yavaş,  yavaş  odanıza  çıkar,  ben  de  çantamı alıp  geleyim,  muayene  edeyim’’ dedi.  Muayene  edip  tansiyonunu  ölçtükten    sonra,  ‘’Kâlp  krizi  geçirmiş,  bir iğne  yapacağım, aspirin  çiğneteceğim,  bir  de  dilaltı  vereceğim.  Atlatacak,!  Ama  dikkatli  olmanız  lazım,  yorgunluk  ve  stresten  uzak  duracak,  yiyeceklerine  dikkat  edecek,  denize  girmesin  artık,  Bir  daha  da  böyle  yokuşlu  yerlere  gelmeyin’’  tavsiyesinde  bulundu.

               Artık   çok  dikkatli   davranıyorduk.  Yemek   için  tepeye   çıkarken,  merdivenlerde  oturup  biraz  dinlenmek  .icap  ediyordu.

               Bir  gün  Erdemler  çıkageldi.   Gerçi  kampta  olacağımızı  biliyorlardı  ama  bizim  için sürpriz  olmuştu.  Hem  çocukları  dilek  ile  Murad’ı  hem   de   teyze  Melahat'ı  getirmişlerdi.  Çok  memnun   kalmıştık.  Erdem’i  çok  severdik.  Bu  sebepten     Bedia  ve  çocukları  da   çok  sevmiştik..

               Geleceklerini  bilmediğimiz  için, Onlar’a   Tablodot'da   yemek  çıkmamıştı.  Biz  de  piknik  yerini  tercih  ettik.  Gelirken  bir şeyiler  getirmişlerdi.  Bazı  ilaveler  yapmak  suretiyle,  ağaçların  altında,  güle,  eğlene  hem  yemek  yedik,  hem  de  muhabbet  ettik.  Ama  onlar  da    Yaseminin  kalp  krizi  geçirmesine  üzülmüşlerdi.

               İkindiye  doğru,  Erdemin  teklifiyle,  Bedianın  mandalina-portakal  bahçelerine  gittik.  Melahat  teyze,  ‘‘dinlenmek  istiyorum’’  diyerek  kampta  kalmıştı.

               Bedia  hanımın  bahçesi,  Gümüldür’e  yakındı.  Biz  böyle  bir  bahçeyi  ilk  defa  görüyorduk.  Ağaçlar  kısa  boylu  rengarenk   mandalina,  portakal,  limon,  greyfurtlarla  süslüydüler.  İşçiler  meyveleri  toplayıp  sandığa  yerleştirmekteydiler.  Satış  için  İzmir’e  gönderiyorlardı.

               Erdemin  verdiği  bilgiye  göre:  Japonya'dan  getirilen  Satsuma  cinsi  mandalinalar,  önce  Karadeniz  bölgesinde  yetiştirilmiş.  Orada  tutunduktan  sonra,  Gümüldür  bölgesinde  deneme  yapılmıştı.  Fakat  Satsuma  cinsi,  buranın  toprağını  çok  sevmişti.  Dolayısıyla  Gümüldür  ve  çevresi, mandalina  deyince  ilk  akla  gelen  yer  olmuştu.  Bu  ve  denizinin  billur  gibi ,  plajlarının  sevilmesi  sebebiyle, kasaba,    turisttik  bir  yer  olmuştu..  Dolayısıyla Gümüldür’ün ekonomisi gittikçe  gelişmiş  ve  büyümüştü.   Böyle  güzel   ve  enteresan   bir  yerde,  poz,  poz  hatıra  fotoğrafı  çekmekten  de  geri  kalmamıştık.

               Bir  gün  de,  Ayten  hanımla  Kâmil  Alb.lar  ziyaretimize  geldiler.  Çocuklar  yoktu.  Yukarıda  bahsettiğim  gibi  çok  sevdiğimiz  insanlardı.  Eh  bir  günlük  buluşma  pek  tatmin  etmese  de,   akşama  kadar  muhabbet   etmiş,  birlikte  yiyip  içmek  bizi  mutlu  etmişti.  Her  İzmir’e   gelişimizde  muhakkak  onlara  da  uğramak  adetimizdi.  Kampta, birlikte  çok  güzel  vakit  geçirmiş,  akşam  olmadan  onları  evlerine 

uğurlamıştık..

 

 

                     Ö.  MARMARİS

               Gümüldür'den  sonra  gezimize  devam  etme  kararı  vermiştik.   Gümüldür’deki günlerimiz,  Kâlp  krizi  hariç,  iyi  geçmişti.  Marmaris’in  methini  çok  duymuştuk.  Oraya  gidecektik.  Söke,  Milas,  Yatağan’ı  geçtikten  sonra,  Muğla'ya  girerken   arabanın  lastiği   patladı.  Allahtan  ki, 90km.  sürat  yapıyordum.  Eşim yanındayken  fazla  sürat  yapmazdım.  Arabayı  yolun  kenarına  çekip  durdum.  Roma-  Napoli  arasındaki  kaza  bana  tecrübe  kazandırmıştı.  Muhakkak  arabada  pompa  bulunduruyor,   yedek  lastiğin   havasını  kontrol  ediyordum.  Hemen  stepneyi  çıkarıp   değiştirdim.  Zaten  Muğla'nın  içine  girmek  üzereydik.  Bir  lastik  mağazasının  yerini  sorduk.  Yeni  bir lastik  aldım.  Gelmişken    Muğla'da  bir  de  öğle  yemeği  yedik  ve  yola  devam  ettik.  Ormanlık  dağlardan  geçerek,  Marmaris  yoluna  girdik.    Marmaris  yolunun     iki  tarafı  da  kırmızı,  pembe  açan  zakkum  ağaçlarıyla  süslüydü.  Öyle  güzel  görünüyorlardı  ki,  hiç  de  kur’anda  belirtildiği  gibi  cehennem  ağacına  benzemiyordu.  Ama,  neyin,  ne  olduğunu  Tanrı  daha  iyi  bilirdi.!

               Marmaris’in  içine  girerken  sol  tarafta  eski  binalar,  sağ  ve  ilerde  yeni  binalar   görünüyordu.  Çarşıya  girince,  bir  otobüs  yazıhanesinden  pansiyon  adresi  aldım.  Tarif  edilen  yer,  deniz  kenarındaki  çocuk  parkının  hemen  ilerisinde,  plajın  karşısında    idi.  Yer  olup,  olmadığını,  Pansiyon  sahibesine, sordum..  Neyse  ki   varmış.   Birinci  katta  bir  odaya  taşınıp  yerleştik.  Bina  iki  katlı  ve  yukarda  bir  de  terası  vardı.  Bahçe  katında  iki  oda,  ayrıca,  binanın  yanında   ve  arkasında  bahçe  bulunuyordu.  Bizim  odanın  bulunduğu  katta  da   üç  oda  vardı.   İki  odanın  önünde  de,  geniş  balkon  gibi  bir  yer  mevcuttu.  Buradan  Marmaris  koyu,   Körfezin  karşısındaki    kıyılar,  ve  önümüzde  plaj  sahası  görülüyordu..   Bir  de  arkada,  müşterek  tuvalet  ve  banyo,  mutfak,  bir  de  mal  sahibesinin  kaldığı  oda  vardı.                  Denize  girip  çıktıktan  sonra,  bahçede  duş  alma  imkânı  bulunuyordu.  Tetkik  sonucu  anladım  ki, terasa   bir  teneke  koymak  suretiyle  sıcak  su  elde  edebilirdim. Böylece   sıcak  suyla  duş  yapabilirdik.     İstenirse,  mutfakta  yemek  yapmak,  istenirse  dışarıda  yemek  yemek  mümkündü.  Pansiyona  çok  yakın  büfeler  ve  lokantalar  mevcuttu.

               Binanın  önünde,  plaj  boydan,  boya  uzanıyordu.  Hem  odamızdan,  hem  de  iki  oda  arasındaki  büyük  balkondan,  plajın  tamamını,  denize  giren,  güneşlenen  insanları,   beyaz  yatları,  Marmaris'in   Kayıp  boğazını,  sağ  tarafta  uzanan   kıyıları,  yamaçları,  dağları,  otelleri  görmek  mümkündü. Marmaris’in  koy’u   Sanki  kapalı  bir  deniz  gibi  görünüyordu. Velhasıl  manzarası  şahaneydi.  Akşam  yemeğini  yakında  bulunan  bir  lokantada   yedikten  sonra,  odamıza  gelip,  yorgun  olduğumuzdan,  hemen  yatıp  uyumuştuk.

               Ertesi  sabah,  kahvaltı  yaparken,  ikinci  odada  kalan  insanlarla  da  tanıştık.  Onlar  da  bizim  gibi  karı-kacaydı.  İstanbul-Sarıyer'de   oturuyorlardı.  Onlarla  ahbap  olduk.  Arabaları  yoktu.  Badema  arabayla  gidilecek  yerlere  beraber  gidecektik.

               Artık  etrafı  tanıma,  görme  zamanı  gelmişti.  Uzak  yerlere  gitmek  üzere  dolmuşlar,  denizden  gidilecek  yerler   için  de   dolmuş   motorlar  vardı.  Pansiyon  sahibesinin  ifadesine  göre,  görülmesi  gereken  yerler  çoktu.

               Marmaris’e   girerken  sol  tarafta  Pazar  yeri  görmüştük.  İlk  ziyaret  yerimiz  orasıydı.  Hem  ziyaret,  hem  ticaret.  Önce  Marmaris  kalesini  gezmeye  gittik.   Kale   Pazar  yerine  de  yakındı.  Kale   Çok  eskilere  dayanıyordu., Marmaris'in  kapalı  koyundan  Akdeniz'e  çıkınca,  karşıda  Rodos  adası  görünürdü.  Osmanlı  sultanı  Kanunî,  Rodos  adasını   kuşatmak  üzere  Marmaris’e  geldiğinde,  kaleyi  küçük  görmüş,  büyütülmesi  için  mimara  direktif  vermiş,  Rodos   adasından döndüğünde,  kalenin  yine  de  küçük  olduğunu  görünce  mimarı  astırmış..  Kalenin  yedi  tane  kulesi  vardı .  Eski  Marmaris  bölgesinde, Körfeze  hakim  yüksekçe  bir  yerde  kurulmuştu.  Buradan  manzara  daha  da  güzeldi. Kalenin  müzesinde bulunan  eski  eserlerden  bir  kısmı  Bodrum  kalesine  götürülmüştü.  Kaleyi  ve  Kanuninin  annesi  Hafza  Sultan  camiini  de   gezip,  gördükten  sonra,  Pazar  yerinden    daha  ziyade  meyve  almıştık.  Pansiyona  dönmeden,  öğle  yemeğimizi   de   bir  lokantada     yemiştik.  Öğleden  sonra,  Kaleden  daha  ilerde,  Güllük  ormanlarını  görmemizi  tavsiye  etmişlerdi.  Oraya  gittik.  .  Burası,  Koruma  altına  alınmış,  geniş  bir  park  gibiydi.  Halkın  oturması   maksadıyla   ağaçların  altına,  denizi  seyretmek  için   ise  deniz  kenarına  banklar  konmuştu.  Seyyar  satıcılar  kâğıt  helvası  satıyorlardı.  Ayrıca  yiyecek  büfeleri   de  bulunuyordu.  Güllük  ağaçlarını  ilk   defa  görüyorduk.  Değişik  bir  ağaç  türüydü.  Boyları    6-7  metreyi  buluyordu. Ayrıca,    Sakız  ağacı,  palmiye,  zakkum  gibi   çeşitli  ağaçlar  vardı.  Buranın , huzurlu ,  sakin   dinlendirici bir  havası  vardı.  İnsan,  saatlerin  nasıl  geçtiğinin  farkında  olmuyordu.

               Marmaris’in  arkalarında, denizden  uzakta,   yeni,  yeni  yerleşim  bölgeleri  görülüyordu.  Buralarda  daha  ziyade,  limon,  portakal  ve  mandalina  bahçeleri  bulunuyordu.   Pansiyonumuzdan  sonra  gelen  sahilde  ise   güzel  oteller  vardı..  Daha  ilerde  ise  Marmaris  Tatil  köyü  bulunuyormuş  ki  burasını  da  görmemizi  tavsiye  etmişlerdi.  Burasını  görmek  için ,  arabayla, arka  yoldan  dolaşmamız  gerekiyordu.  Burası  sanki,  ayrılmış  bir  bölgeydi.  Bu  ayrılmış  bölgede,  ,yola  doğru,  ağaçların  altında,  kulübeler,  Bungalov  tipi  binalar,  çadırlar,  deniz  kenarında  da  plaj  bulunuyordu.  Kadınlar  sere  serpe  , kumlar  üstünde  güneşleniyor,  şemsiyeler  altında,   şezlonglarda  dinleniyorlardı.  Kimileri  de  denizde  yüzüyorlardı.  Deniz  kenarında  ayrıca  gazinolar  da  vardı.  Burada  isteyen,  çay,  kahve,  meşrubat  içiyor,  tost  vs  yiyebiliyorlardı.  Komşularımızla  beraber  gittiğimizden,  Akşama  kadar  hem  dinlendik  hem   de  manzara   eşliğinde  muhabbet    etmiştik.

               Başka  bir  gün  de  hem  kara,  hem  de  deniz  yoluyla  ulaşılabilen  Turunç  köyüne,  deniz    motoruyla  gitmeye  karar  verdik.  Komşularımız  da  vardı.  Üstelik   motorda  kaptanın  anasıyla  da  tanıştık.  Efendi,  kendi  halinde,  kapalı  ama  konuşkan  bir  insandı.  İskelede indikten  sonra  yukarılara  doğru  tırmandık.   Etrafta  köylü  kadınları,  topladıkları  doğal  yiyecekleri  satıyorlardı.  En  çok  sattıkları  şey  de    Adaçayı  idi.    Deneme  mahiyetinde,  çay  yerine  adaçayı  içtik.  Kokusundan  dolayı  pek  sevmemiştik.  Ama  yine  de  kurutmak  maksadıyla  bir  kaç  demet  satın  aldık.  Ağaçlıklı,  şahane  manzaralı  bir  yerdi.  Huzur  içinde  bir  gün  de  orada  geçirdik.  Yine  motorla  geri  döndük.

               Yine   tavsiye  üzerine,  bir  gün  de  Sedir  adasına  gitmeye  karar  verdik. Oraya  dolmuşla  gidiliyordu.  Komşularımızla,  minibüse  bindik. Marmaris’e  geliş  yolundan  Marmaris'in  dışına  çıktık,  5-6  km  gittikten  sora  sola  döndük.  Ormanların  içinden  geçerek,  Gökova  körfezine,  iskeleye  geldik.  Küçük  bir  motorla,  Sedir  adasına  çıktık.  Burası  büyükçe  bir  adaydı.  Plajı  hariç  fazla  bir  özelliği  göze  çarpmıyordu. Ama  biz    taraflarına  kadar  görmek  istedik.  Tabii  bitkiler,  makilik,  zeytin  ve  çam  ağaçları  vardı. İçerilere  gittikçe  antik  çağlardan  kalma,  tiyatro,  agora,  kilise  gibi   eserlere  rastlanıyordu..  Plajına  gelince  kumları  pırıl,  pırıl  parlıyordu.  Denizin  içindekiler  de    öyle,  dışındakiler  de.   doğal  olarak,  burada  da  denize  girdik,  hatıra  fotoğraflar  çektik.

               Buraya,  aynı  zamanda  Klopatra  adası  da  diyorlardı.  Hikayesine  gelince:  Roma  İmparatoru  Antonius,  Mısır’ı  ele  geçirdiği  sırada  Klopatra'ya  aşık  olur.  İklimi  ve  denizi  şahane  olan  bu  sahilleri  dolaşırken,  Gökova  körfezini  çok  beğenir.  Bu  küçük  adayı  bir  aşk  yuvası  haline  getirmek  ister.  Dünyada  iki  yerde  bulunan,  asitli  deniz  suyuna  girince  kendiliğinden    üreyip  çoğalan,  hepsi  de  aynı  boyda,  yuvarlak,  ateşte  yanan   kumları, İmparator,   taa    Mısırdan ,   60  büyük  gemiyle  buraya  taşınır,  ve   plaj  oluşturur.  Burada,  yaz  mevsimi,  iki  sevgili    gözlerden  uzak  denize  girerler.  Gerçek  bir  aşk  yaşarlar.  Böyle  bir  özelliğe  sahip  kumları,  dışarıya  götürmek  yasaklanır  ve  buraya  gelenlerin  görmesine  müsaade  edilir.  Bizim  gibi  merak  edip  gelen  turistler  çoktu.  Herkes  de  bu  özel  plajın  kumlarından  ve  denizinden  çok  memnun  kalmıştı.  Bu  sayede  Gökova  körfezini  de  görme  imkânı  bulmuştuk.  Yine  ormanların  içinden geçerek,  minibüsle  Marmaris'e  dönmüştük

Bu  Cennet  bölgesinde  15  gün  kaldık  ama  doyamadık. Ne  kadar  kalsak  da  doyamayacaktık  anlaşılan!    Komşularımız,  bir  müddet   daha     kalacaklardı.  Veda  ederken,  İstanbul’da  görüşme  sözü  verdik.  Buranın  Çam  balı   da     meşhurdu.  Kendimize  ve  hediye  olarak birer  kavanoz   satın  aldıktan  sonra  yola  çıktık.  Burada   yaşadığım  duygularımı  belirtmek  üzere  MARMARİS  adı  altında  bir  de  şiir  kaleme  almıştım  Daha  fazlasını  okumak  isteyenler  için  adres: 

 

 :.                          (http://www.antoloji.com/yusuf_canturk)

 

             M A  R  M  A  R  İ  S  T  E  Y  İ  M (EYLÜL  977)

 

 

               Yalıda  kalıyorum   elli  yılda  ilk  defa ,

               Sefa  sürüyorum  MARMARİSTE  sefa !

               Yakından  geçiyor , şahane  beyaz  yatlar ,

               Yatıp  güneşlenir  beyaz  tenli  avratlar .

              

               Deniz  kızı  sanki ,  denizde  yüzenler ,

               Önümden  geçiyor  huri  gibi  güzeller .

               Beyaz  yelkenliler  zevke  zevk  katıyor ,

               Sarışını  esmeri    sere  serpe   yatıyor .

 

               Marmaris’in  gündüzü  bir  alem ,  gecesi   başka ,

               Rıhtım  boyu  gezileri  pek  de  revaçta

               Mehtap  altında  süzülen  görkemli  yatlarda ,

               Ezgiler  var , gitarlı , kemanlı  çoğu  serenatlarda .

 

               Tempo  tutar  sanki  motor  sesleri ,

               Birbirine  karışır  turistlerin  NO  ve  YES leri ,

               Marmaris’in  denizi   sanki  bir  havuz ,

               Mehtaplı  gecelerde   gözü  okşar  yakamoz .

 

               Ünlüdür  Marmaris’in  ÜNLÜ  çam  balı ,

               Çabuk  geçiyor  günlerim ,  saydım  sayalı .

               Elli  yılda  on beş   gün  bir  rüya ,  bir  düş ,

               Hüzün  duyarım  yaklaştıkça  Cennetten  dönüş .

 

                    Dönüş  yolunda,  unutamayacağımız  hadiselerden  biri,  Seferihisar  kavşağını  geçtikten    hemen  sonra  yakalandığımız  sağanak  yağıştı.  Öyle  bir  sağanak  yağıştı  ki,  bardak  değil,  kovadan  boşanırcasına  yağmur  yağıyordu.  Sanki  tufan  gibiydi.  Bir  metre  önümüzdeki  arabayı  görmemiz  mümkün  değildi.  Mecburen  arabayı  yolun  kenarına  çekerek  durdum  ve  yağmur  geçinceye  kadar  beklemek  mecburiyetinde  kaldık. Yine  İzmir  Ordu  evinde  bir  gece  kaldıktan  sonra   Feribotla  İstanbul’a  döndük.

( Zorlu Dönemeçler-2-b5-9-o-ö başlıklı yazı coni tarafından 25.03.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu