( Kadýköy  998)

         Hasretinle  her  nefes  dudaðýmý  yakýyor ,

         Gözlerim ,  bin bir  ümit ,  yollarýna  bakýyor.

         Sana  malum  olur  mu ,  periþan  halim ,

         Dualarým  seninle ,  dönmen  için ,  sað ,salim .

         Çýkaramam  kulaðýmdan ,  bülbül  sesini ,

         Bir  tutku  ki    gönlümdeki ,  aþkýn  eseri,

         Durduramam ne arzularým  ne  de  hevesim ,

         Ne  baharlýk , ne de yazlýk , bil  ki  her  mevsim.

         Sensiz  hissederim,  içimde  ölüm  korkusu ,

         Seninle  yaþarým  bu  günü ,  belki ,  sonsuzu ;

         Elim  telefona  gitti  de ,  her  seferde , döndürdüm ,        

         Sana  dönük  duygular,  alevliyken  söndürdüm .

         Sana  hasret  kapanmasýn  yaþlý  gözlerim !

         Kulaklarýmda  çýnlarken  sýcak ,  tatlý  sözlerin.

         Bil ki ,yalnýz  Sana  mahsus kaldý ,sonsuz  özlemim ,        

         Görünüver  bir  daha , belki  benim  son  demim .

         Sesini  duymak  tutkusu , gider  diye ,  hoþuma ,

         Basmak  ister  parmaklar , telefonun  tuþuna ;

         Düþünceler  takýlýnca ,  o suna ,   bu suna ,

         Vazgeçerim  aniden ,  uðraþlarým  boþuna .

         Derde  þifa  olan  ilaç , acep  nerede ?

         Hint’te  mi ,  Çin  de  mi ?,  gidip  bulayým !

         Yitik  þansým  gülmez  mi ki ,  bir  kere  de ?

         Seni  bir  an  önce  bulup ,  mutlu  olayým !

(Þiirlerime  güzel sesiyle deðer kattýðý için

 Güzin hanýma teþekkürler)