Neyleyim,

Yarayken dilde ayrýlýk.

Neyleyim,

Bu kadar dipken yalnýzlýk.

Madem yýkýlmýþ yarýnlar,

Ýstedim boðaz da ölsün bu gece,

Tükensin o da hece hece.

Elimde kalan bakýþlarla

Döktüm kemaný bardaða,

Tutundum ud/a yangýnýmla.

Ýlk makamda,

Kadeh oldu þarkýlar ki,

Çektim tek nefesle içime,

Ýçiyorum ciðerlerimi söke söke,

Döküyorum gözyaþýmý dünyayý devire devire.

Yer gök sevmiþim yürekten,

Titremiþim nefesine ezelden neyleyim.

Bülent KAYA     

ÝSTANBUL / 06 / 04 / 2013