Delik cebimden,

Düþünce mürekkepsiz kalem.

Rüyasýz kaldý dalýnda onca yaprak.

Kelebek tadýnda çýrpýnmadan,

Çarçur olunca kanatlar, belki geride tarumar bir hayat,

Perdesi kapanmayan ayrýlýklar ve sadece nakaratlar kalýr yalnýzlýk sahnesinde.

Akarsu olduðum günden beri,

Ýsyandadýr sen kokan vadilerim, yaradýr gönlüme yataklarým.

Evet

Evet çok özledim !

Duymak istediðin eðer buysa.

Öyle özledim ki,

Günlerdir bitmiyor mektubum.

Saçlarýna saçýlan harflerimle eylül kokuyor inan sözlerim.

Öyle metinlerim var ki, siyah gözlerinde paraf atýyorum günlerimize.

Ýnan ki öðrendim aðlamayý,

Ýnan ki ateþim artýk kendini yakan.

Görseydin eðer,

Bilseydin sende ki yaþayan hasretimi,

Huzurun secdesinde alnýn çatlar, yüreðinde gökler yarýlýrdý sevdiðim.

Bülent KAYA

Ýstanbul / 03 / 04 / 2013