Dün gece uyumadım, güne varmadım erken
Kuruyan kirpiğimi, gözyaşlarımla yundum
Kan doğradı yüreğe, durdu şafak sökerken
Yeni güne bir kahır, büyük bir acı
sundum
Suskunlaştı sabahım, güne aksetti ahım
Umutsuzluk çiçeği, ekti gönül dergahım…
Doktor ilaç kar etmez, ahuzar var
ağrımda
Söylenmemiş sözlerin, gizi sızlar
bağrımda
Matemde sessizlikte, sana olan çağrımda
O umursamaz tavrın, göz göz oldu ağrımda
Bir ömür adamışken, şimdi oldun eyvahım
Vuslat çok uzaklarda, çöktü gönül
dergahım…
Mademki her şey bitti, yaşasam da ne
fayda
Nice denizler aştık, boğulu verdik çayda
Ne güneşte fer kaldı, ne gece dolunayda
Yıldızlar küsmüş sanki, görünmez oldu ayda
Mehtabım hüzün doldu, karanlık padişahım
Cılız bir mum ışığı, yaktı gönül
dergahım…
Pembe çiçekler soldu, baharları görmeden
Kuruyuverdi dallar, daha boya ermeden
Rüzgarlar tersten esip, meltem tadı
vermeden
Masmavi gökyüzünü, denizlere sermeden
Bir hayat böyle geçti, yalnızlık oldu
şahım
Şimdi seyri aleme, aktı gönül dergahım…
Mehmet Fikret ÜNALAN