(Aðustos-2009-Kadýköy)

Ekim  ayýnda  olmuþtu  günlerim  kap,  kara,

Duygularda   almýþtým  büyük  bir  yara.

Son  günlerinmiþ   meðer,  bakarken  derin, derin,

Býrakýp  gittin  ama,  bana  kaldý  sonsuz  kederin.

Bir  emir  ki,  önlenemez,  Tanrýdan  gelen,

Acýsý,  her  gün,  her  saat,  yüreði  delen.

Yaþadýðým  süre,  ýstýrap  çek,  kederlen,

Tanrým  ‘  diyorsun  ki,  severim  kullarýmý,  sabreden.’!

Hasretinle  her  an  yanar  olsam  da,

Her  an  seni  hatýranla  ansam  da,

Yazýk  ki  son  nefesini  11  Ekimde  verdin.

‘Ýþte  geldim,  iþte  gidiyorum,  þen  olasýn  Halep  þehri’  derdin.

Her  günün  bahanesi  var,  aðlamak  için,

TV  de,   bir  þarký,   bir  buluþma , bir  sarýlýþ;

Hemen  duygular  coþuyor,  sýzlýyor    içim.

Baþlar  gözlerimde  yaþ  ve  Tanrýya  yakarýþ.

(Þiirlerime  güzel sesiyle deðer kattýðý için

 Güzin hanýma teþekkürler)