KÖFTECİLER SOKAĞI

Köfteciler Sokağı’ndayım Dayı.

Arnavut kaldırımlarda…

Yüreğim elimde hüznüm dilimde

Ocağına geliyorum.

Ne de seviyorum burayı

Ne de tat alıyorum

Acılı bir tam köfteyi sar bana Dayı

Lavaşa sarılı olsun

İçi yavaş yavaş yaksın

Yüreğime dokunmasın.


Elazığ başka bir şehir oluyor burada

Gazi Caddesi’nin yeknesaklığından kurtuluyorum

Havamı buluyorum.

Sorma gitsin Dayı halimi

Sar gitsin lavaşı yavaş yavaş

Gün batımına doğru bir tam köfte

Harcı hüzün olsun.

İçeceği bir tas köpüklü ayran olsun

İçim yanıyor Dayı

Sür köfteyi

Yak çırayı

Gönlümün sarayı harap olsun.

İçtiğim bir nevi şarap olsun

Yüreğim  köz kebap!


Hırlısı hırsızı

Sosyetiği kabadayısı

Evlisi barklısı

Çoluğu çocuğu

Kalabalıksın o biçim

İmajın yok başka yerde

Çok şık duruyorsun şehrin kalbinde

Yerin ayrı müşterilerin farklı tadın değişik

Umurumda değil hiçbirisi Dayı

Aklımda sadece birisi

Ensemde onun nefesi

Kulağımda onun sesi…


Ayrılığın isi yüreğimi sarmış Dayı

Bir baca sil temizler her pisliği

Gözlerimde onun sisi silinmesin tek.

Efendisi hanımefendisi

Umurumda değil hiçbirisi


Burası Köfteciler Sokağı

Yüreğim ayrılık durağı

Dayı yak bir sigara bana

Demle bir çay kaçak tadında

Köftenin üstüne iyi gider


Ekmek arası tam bir köfte yap Dayı

Acısı bol olsun, soğanı sosu…

Ne bulursan koy üstüne; acıyı, hüznü

Gözyaşını siniri kahrı; sıkım sıkım dök

Zıkkım olsun bu gece yediğim içtiğim

Bol köpüklü bir tas ayran da ver Dayı

Soğuk mu soğuk olsun,

Bu aşkın üzerine iyi gider hani

Bir tas soğuk su içmiş desinler

Aşkını bitirmiş sansınlar uyanmasınlar.


Elazığ’dayım

Köfteciler Sokağı’ndayım

Hüznün merkezindeyim

Terk edilmiş bir göçmen kuşuyum

Tek suçum harcı olmak bu aşkın, mezesi

Hüznü olmak, kahrı…


Ah Dayı senin köftelerinde acı

Benim yüreğimde acı

Senin köftelerinde yanmış pişmiş

Benim yüreğimde yanmış bitmiş

Senin köftelerinin de tadı var

Benim ayrılığımın da!


Ah Dayı, bu sokak benim sokağım

Karanlık erken çöker buraya

İnsanlar akar gider sular seller gibi

Dakikası dakikasına uymaz

Havası bozulur birden bir kavga başlar

Havada küfrün bini bir para

Sonra çiçekler açar bir çocuk bir köfteyi ısırır

Bir kadın bir köfteye tat olur burada

Bir erkek bir kadına tav olur

Bir fare bir kediye av!


Elazığ’dayım

Köfteciler Sokağı’ndayım

Yavaş yavaş lavaşa sarılı köfteyi yiyorum

Hüznümü acımı bir an için de olsun terk ediyorum.

 

Dayı bir tam köfte yap bana

Acım yeter bana!

 

 

 

 

( Köfteciler Sokağı başlıklı yazı GürhanGürses tarafından 28.04.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu