Kayıp zamanların yıkık şairi
Küçücük bir mikrobun pençesinde
Esaretin doruğunda
suskun
İnce bir dala tutunmuş umutları
yorgun
Ve
halen dudakları nüktedan...
Taştan yüreklere inat
Kendince sevmeyi özlüyor
Işınlandığı düşler maviliklerde gezerken
Ardında bıraktığı gölgelerin pembe renginde
sızım sızım sızlayan yüreğini
emanet ettiği araftan cennete taşımak özlemi
bitip tükenmiyor...
"Hiç bir şey ütopya değil
Her şey kalemin ucunda
Yeter ki iste
Yeter ki bulutlarla yarışmasın gözlerin"
Felsefesini ilke edinmiş kendine
Ama o mikrop yok mu o mikrop?
Bir kere girmiş kanına
Kast etmiş canına
Yıkık şair halen o mikrobun pençesinde
Güzel günleri arıyor...
Gün muhabbetle doğmalı ki,
Kayıp zamanların öcü alınsın
Yıkık şair ayaklansın.
Mavi boyalı düşler gerçekleşip,
pembe gölgeler korksun
bu yürekten...
Şimdi durgun bir suda
Küçük bir balık olmanın
Acımsı tadını çıkarıyor zayıflayan bedeni
Yağmur mazgalları gözyaşlarını hasretle beklese de
Cellatların hevesindeki darağacındaki ip kıvrım kıvrım zevklense de
Ne mazgallar, ne de cellatlar başaramayacak
Bir gün yine dizlerine yatacak sevgilinin
Ve
Mehtabı seyredecek doyunca
Şiirler yazarak...
Yazan ve seslendiren Mehmet Fikret ÜNALAN
(
Kayıp Zamanların Yıkık Şairi başlıklı yazı
MehmetFikret tarafından
30.04.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
