Yeni biriyle tanıştım Sevgili. Kimsesizlerin dostuymuş meğer. Acı, keder, hüzün hep onu bulurmuş. Çaresizliklerle başbaşaymış.

  Çok yakın artık o bana. Gözyaşlarım bu gece de yanaklarımdan dökülüyor birer birer. Cümlelerime dalgalar çarpıyor. Bunlar gözyaşı dalgaları olsa gerek. Bu zamanda bile o yanımda Sevgili. Merak ediyorsundur o kim? Diye. Kim bilir belki de yanlış düşüncelere kapılıyorsundur. Zaman geçiyor Sevgili. Git gide bitiyorum bende. Sen gittin Sevgili. Beni ‘Sensizlik’ savaşıyla başbaşa bıraktın. Kaybettim. Mutlu olsana hadi! Oysa ki ne de güzeldi dudaklarında, teninde aşkı bulmak.gözlerinin kahvesinde kırk yılın hatrına kaybolmak. Bak işte yine geldin aklıma. Gözyaşlarına boğuldum yine. Yazık! Diyor gören dostlarım. ‘Ne de büyük bir aşkmış! Nasıl gitti? Nerede? Neden yanında değil?’ anlamsızca sorular uçuşuyor beynimde. Boğazıma diziliyor cümleler.

  Dilim izin vermiyor söylemeye olanları, ağzımsa açılmıyor bu aşkı anlatmamaya yeminliymiş gibi susuyor. Bir çölde rüzgarın gelmesini bekler gibi senin gelmeni bekliyorum. Görenler ‘imkansız’ diyor bense buna ‘umut’ diyorum. Biliyorum ki eninde sonunda yenik düşeceğim Sevgili. İşte o dostum bu günümde de yanımda. Varlığını yüzüme vururcasına hiç ayrılmıyor yanımdan. Karanlık geceler de hayalinin gölgesiyle yaşıyorum şimdi.

  Gözlerim geliyor aklıma; görmez oluyorum. Adını duyunca; sağır oluyorum. Sözlerin geldiğindeyse; işte tam o sırada boğazım düğümleniyor ve dudaklarım sessizliğe boğulurcasına konuşmuyor. Eminim merak ediyorsundur o kim? Diye. Onun adı ‘Yalnızlık’ sen gittikten sonra geride bana kalan bir tek oydu. Hiç bırakmadı peşimi. Sensizlik bu gecede ağır basıyor. Kalbimde ki yaram yine kanıyor ve giderek sızısı artıyor. Canım yanıyor gün geçtikçe. Gerçekler bu denli acımazsız olamazdı. Kalbim bir yere çarpmışcasına sendeledi birden. Can kırıkları oluştu bedenimin her yerinde birer birer. ‘Seviyorum Seni’ demek vardı şimdi. Ama yoksun ve olmayacaksın. Depremler oluştu sanki kalbimin her bir köşesinde.

  Her yıkım da ayrı bir yara, ayrı bir yalnızlık aldı sanki. Çaresi olmayan bu aşka bir alkışda benden şimdi. İyi bir perdeydi Sevgili! İyi oynadın gidişini. Şimdiyse acımasızlığını ellerimle alkışlar, dudaklarımla susar, sensizliğe sağır olup çeker giderim buralardan!

 

                                                                                                                          Zeynep KORKMAZ

( Dudaklarımda Ki Suskunluk başlıklı yazı zeynep krkmz tarafından 1.05.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu