Git gide aðýrlaþýyor üzerimdeki acýlar. Bilmiyorum. Belki de sensizliktir  bedenimi, ruhumu zedeleyen.

                 Nasýl bir acý bu hiç geçmiyor. Bilmem ki þimdi, hangi unutulmanýn, yalnýzlýðýn ufkundayým. Dönecekmiþsin gibi beklemek canýmý acýtýyor aslýnda yorulmadan, býkmadan, beklemek aðýr geliyor aslýnda. Kimsesiz kalmýþ gibiyim sanki. Etrafýmda tanýmadýðým yüzler var. Hiç biri sen deðil, hiç biri bize benzeyemez aslýnda biliyorum. Ya da bu yaþadýklarým kalbime göre deðil. Belki de ihtiyacýmýz olan tek þey sýrtýmýzý bir duvara yaslayýp, yýldýzlara bakarak aþk yorgunluðunu üstümüzden atmamýz gerekir.

              Biliyorum aslýnda. Bazen çok sevmek de yorar insaný. Gönlümde derin bir yara var. Sensizlikten yalnýzlýða doðru kanýyor. Gözlerim aþkýndan yanmaya baþladý. Her damla elime düþerken bir kez daha yalnýzlýðýmý ve kimsesizliðimi hatýrlýyorum. Dün senle güzeldi aslýnda. Ne denli hayaller, umutlar, yaþanmýþlýklar vardý. Bu günse yine seni düþünüyorum ama sen yoksun. Yarýnsa... hiç ümidim yok aslýnda.

                   Yarýna sað çýkacaðým belli bile deðil aslýnda. Büyük bir tereddüt içindeyim. Belki beyazlar içinde, soðuk topraklara koyacaklar beni.  Belki de üzerime o topraðý atmak nasip olmayacak sana. Hak etmiyorsundur belki de. Acý çekeceksin ya da bir yandan kin, nefret, hüzün yaþarken diðer yandan da bensizliði tadacaksýn aslýnda. Ya da arkaný dönüp ölüm korkusundan, benden uzaklaþtýðýný zannedeceksin. Oysa ki ben her an yanýnda olacaðým. Bedenim bu dünyadan göçüp gitse bile.

             Yada yoluna ne çýkarsa çýksýn onu yaþamak zorunda kalacaksýn. Ya gülmekten mutlu olacaksýn ya da aðlamaktan öleceksin.