Ne kadar mahzundu

Ne vakit sessizce temaþa etsem içime dokunurdu

Yýllarýn yorgunluðu vardý, sabrettiði cefalar artýk sýradandý, niye aðlýyordu

Gönlü yýllarca hasret kaldýðý þefkat ve muhabbete açtý, çaresizlik içinde nefeslenen bir hicrandý, fakat yýlmýyordu

Her vakit suallerim olmuþtur

Yalnýzlýðýna, yüreðinde demlediði hüzün dalgalarýna

Ýçini titreten acýlara, sinesinde derlenen umudun yorgunluðuna bakarken daðlanýrdým

Babam suskun ve kendi halinde bir nefesti, dünya adýna hesabý olmayan sakindi, annem yükün altýnda ki garipti ne yapardým

Annem bazen duyduðu naðmede

Sanki sinesinde sakladýðý feryadý yakalar ve duygulanýrdý

Yolda gördüðü bir düþküne, yardýma muhtaç bir yaþlýya rastlarsa çýrpýnýrdý

Zaten bahtý aþikardý, beþ günlükken anasýz kalmak ve iki analýðýn elinde yetiþmek yazgýsýydý

Annem aklýma geldikçe içim kabarýr

Ruhum daralýr, nefesim baþkalaþýr, vefasýzlýðým sýzlandýrýr

Hiç beklemediði bir zamanda trafik kazasýna uðramasý ve koma halinde bulunmasý ne müthiþ dramdýr

Aplam kardeþim yetiþ annem hastanede dediðinde yüreðim titremiþ ve malum hal gözlerimin önüne gelmiþti

Annem yine garip bir nefes olarak hakkýn Rahmetine ulaþmýþtýr…

Mustafa CÝLASUN