Her ne hikmetse

Büyük hayaller ve umutlar içinde nasip olan canlar

Kalbin en mütehassis lahzalarýnda þefkate ve muhabbete layýktýlar

Her anne ve baba büyük titizlikle gözlerinden esirgeyip, saðlýk ve afiyet içinde okuttular

Bir vakitler naz dönemiydi

Anne ve babanýn uktelerinde kalanlar adýna serbestti

Duygusallýk saðanaðý ne kadar gerekliydi, ölçüsü nasýl belirlenmeliydi

Her mizaç aile ocaðýnda þekillenen bedelmiydi, sýnýr ve had hangi nispette verilmeliydi

Anne ve babalar asli deðerdi

Ve fakat hangi sosyal koþullarda yetiþmiþler çok önemliydi

Bilinç altýnda bekleyen, tekamül etmesi için fýrsat bulamayan nefeslermiydi

Varlýk ve yokluk farkýný, umut ve þevk iþtiyakýný ne kadar hassasiyetle taþýyýp, aksettirenlerdi

O kadar cefa içinde vakfedilen kalpler

Hiç kimse tarafýndan yadsýnamazdý, özellikle evlatlar nezninde

Anne yetiþkin çocuðun üzerine titriyor, torunlarý için hizmet talep ediliyor, fakat neleri ihmal ediyor

Baba zavallý bir kenarda sessizce bekliyor, ilgi ve alakadan ümidini kesiyor peki, duygu selinde akýl ve irade kimleri ihya ediyor

Dünya nimetine kavuþmak için

Hevesler adýna her çare aranýrken, neden sualler muhatap bulamýyor

Hak ve hassasiyet nelerin uðruna heba edilirken, kalbi hassaslaþan yaþlýlara hakkýyla dikkat edilmiyor

Edep ve adap bu kadar mý vefasýz, aþktan dem vuran gönüller acaba neden bu kadar lakayt ve arsýz

Mustafa CÝLASUN