(þubat-2013-Kadýköy)

Bir  sayfiye  köyü  idi  Deðirmendere,

Ýlk  okuldayken, yazýn Pazar  günleri de,

Evlendikten, emekli  olduktan  sonra  bile,

Ziyaret  etmiþtim orayý  belki  yüz  kere

Vapur  dolusu insan, bilhassa  yaz mevsimi, 

Ýzmitten geçiyorduk güzelim  karþý sahile.

Denizin mavisi,baðlarýn,yamaçlarýn yeþili

Ýçinden  akýyordu  vaktiyle, küçük bir dere.

Bahçeler içindeydi   genellikle  ahþap  evleri.

Misafirperverdi  kadýnlarý ve de erkekleri.

Köylü kadýnlarý küfelerle taþýrdý mahsulleri,

Bazen, Ýkram ederlerdi,  kirazlarý, erikleri.

Gazinolar insanlarla dolup,  dolup taþardý,

Uzaklardan gelenler  bu duruma biraz da þaþardý.

Çay ve kahve yerine tercihleri daha çok ayrandý.

Ýlk defa gelip  görenler buralara  hayrandý.

Kýyýda  afif bir  esinti yaparsa  rüzgar,

Hele yanýmdaysa çok  sevdiðim  yâr,

Parkta ve gazinolarda  asýrlýk çýnarlar  .

Gölgelerinde   huzur  bulurdu   insanlar.

Sene 1956 Eskiþehir’de  nasipmiþ ki evlendim.

Bir yaz tatili için Deðirmendere’ye geldim.

Üç  baldýz, üç de bacanak bir aylýk süre.

 Birer oda tuttuk  geniþ  bahçeli bir evde

Deniz temiz, bilhassa istavrit  balýklarý  bol.

Uzak deðil ev, denize yirmi-otuz metrelik yol.

Öðle için çoban salatasý, bir de balýk ýzgara,

Yemek için düþmüyorduk hiç de  kara,kara.

Güle, konuþa   yemek yerdik, bahçe içinde,

Günler geçiyordu zevkli, neþeli,güle oynaya.

Ne   çay bahçesi  kalmýþ  þimdi,  ne  de gönül  sarayý,

Deniz   yutmuþ   evleri,   iþgal   etmiþ   karayý.

Sanki   kavrulmuþ   gibi   Aðustos   sýcaðýnda

Binalarla,  sakinleri   yatýyor   denizin   kucaðýnda.

Nerede   deniz   biter,   nerede   baþlar  kara?

Deniz  bahçe  sanki, çýnarlar su altýndan boy atmýþ,

Çay   bahçeleri,  gazinolar,  deniz  dibine  batmýþ,

Görünen o ki, insana elem veren, korkunç, manzara

Not:1. (17 aðustostaki depremden sonra,

MARMARA DEPREMÝ þiirimi yazdým. 

Yukardaki son iki dörtlük o þiirimden)

2. ( Depremden sonra  o bölgeye hiç gidemedim).