NE DERSÝNÝZ?

Ýlim, teknik, medeniyet büyük bir suretle ilerliyor; ticaret, ziraat, sanat geliþiyor; fakat ýstýraplar, dertler, yokluklar da bitmiyor. Ýnsan bir türlü kendine ulaþamýyor. 

Âlemi anlayacak ve ilmiyle aydýnlatacak alimlere de,  yavan akýllý talimli cahillere de, akýlsýzlar, alakasýzlar, yaðcýlar, talancýlar, sahtekarlar ve, hilekarlara da insan denilmesi insaný kuþkulandýrýyor, insanýn kendisini bir türlü tanýmadýðýný gösteriyor.

Artýk insanlar kendilerini tanýmalý ve kendileriyle ilgili güzel bir tarif bulmalýlar diye düþünüyorum. "Ýnsan nedir, ne deðildir? Ýnsan nasýl olmalýdýr? " sorularý kafalardaki karýþýklýðý, tanýtmalardaki noksanlýðý giderecek bir þekilde cevaplandýrýlmalýdýr. Eðer bu gerçekleþtirilirse, insanla insancýklarý tanýmak kolaylaþýr.

Kim ne derse desin, bu konuda nasýl bir tarif söylerse söylesin, bize göre insan; annesinden insan olarak doðandan daha çok, insan olarak kalan ve insani özelliklerini bir ömür yüce hasletlerle besleyendir. Ýnsanlýk, insan olduðunu anlamakla baþlar. Kendisinin insan olduðunun farkýnda olan, insani özelliklerini sürekli yemleyen, yenileyen; kafasýný ve kalbini birbiriyle barýþýk tutarak aklýnýn ahlakla dostluðunu sürekli geliþtirendir hakiki manada insan.

Çok geliþmiþ bir fizik ve kimya laboratuarýný andýran yapýsýndaki görkemi, muhteþemliði büyükçe bir hazineye birdenbire kavuþan bir mirasyedi gibi hoyratça harcayan, varlýklara yön ve istikamet belirlerken kendi mihverinden ve yörüngesinden sapan, insan olamaz. Ýnsan, baþkalarýna kul, köle veya efendi olmaktan çok, Hak yolunda halktan biri olarak haktan ve hakikatten kýl payý sapmadan yaþamayý kendisi için en deðerli bir görev bilendir. Düþünen, fikir üreten, fiillerini daha bir disiplinli kýlan idealist kiþidir, insan. Þairin dediði gibi uzak denizlerdeki çileli masallarý da, zemzeme susamýþ, niyetleri her zaman sýcak ve ýþýklý yürek sahipleri ve eski seccadelerde kalmýþ temiz dualarý da, yeni ve tertemiz seccadelerde yeniden þaha kaldýran; esere, hamlelere yönelen kiþiler, elbette anlatmaya çalýþtýðýmýz gerçek insan tipleridir.

Maddeden manaya, basitten mükemmele, olaylardan kavramlara ulaþma gibi üstün ruhi ve zihni kuvvetlerle kuvvetlenen, þuuru ile baþta kendi kendinin kontrolünü gerçekleþtiren, her zaman yüksek fikir ve düþüncelerle yükseklerde uçan, yüreklerde yeþeren, bütün zamanýný bütün zamanlarýn yaratýcýsýna baðlanmakla gerçek baðýmsýzlýðýna kavuþan bu tipler, bizim insan saydýklarýmýz ve gerçek insan bildiklerimizdir.

Ýnsan olmak kolay deðildir. Ben insaným demekle insan olunmaz. Öyleyse ben insaným diyen insan, insan olmayanlarý da bilmek ve tanýmak zorundadýr.

Dünsüz ve temelsiz düþüncelerle geleceklerini düðümleyenler, göðe tükürmeye çalýþmakla, usta þair Bahaettin Karakoç aðabeyimizin dediði gibi renksiz, ýtýrsýz, hayýrsýz kuru güzelliklere koþmakla, serçe kuþlarý gibi baþkasýnýn saçaklarýna sýðýnmakla, maskeli balolardan farksýz bir hayatý yaþamakla vakit tüketenler insan deðildir. Derin düþünmemiþ, þeytana ebcet öðretecek kadar þeytanlýkta ilerlemiþ, batýl fikirlere mensup dikenler arasýnda bitmiþ, ahlak ve iman bakýmýndan bitik kimseleri insan saymak mümkün deðildir elbette.

Ýnsanlar gerçekten insan olmadýkça, tefekkürle, tevekkülle, tevhitle uçan kuþlarla hakka, hakikate ulaþmadýkça; korkularýný, kuþkularýný ballý bir muhabbetle kuvvetlendirmedikçe; ýþýðýn hýzýna uyumlu güzelliklerle, haram karýþmamýþ tertemiz özelliklerle yürümedikçe; mevcut güzellikleri daha baþka güzelliklerle beslemedikçe; ideal hasletlere yetiþemez.

Hakka sýrf onun rýzasý için baðlanan; tarihini, töresini, dilini, dününü unutmayan; gerçekten insan olan ve hep insan kalan biri olmayý deneyelim mi?

Ne dersiniz?

Fikri HAKLI