/Yüzsüzlük etme
dedi
Korudu kendini
mai
Yine tarifsizliğin
koynuna düştü gücüm/
Adına mahkum bu
hisler
Kirlenmeye
hevesli kimlik
Deliriyor iğne
oyam kırmızıdan yeşile
Yasaklarda
otuzaltı saatlik uykusuzluk
Canım diken göğsüme
İçindeki
yaşlarda boğulsun diye deniz
İlle de deniz
Karanlık kadar
hakikatliydi mesafe
Şimdi kan kokusu
baş ucum
Sessizliği
kemiriyor beynimi muallimin
Susuyor kendime
aitim dedikçe
İlle de
üzülüyorum işte
Gönlümü endişene
karıp gidiyorsun ya
And olsun
gizemine yandığım ölüm
Babaannemden
miras kalan biçemle
Asansörde
varacağım yokluğa
Beyaz tende
hakir
İlle de ölüm
diye
Yazarın
Önceki Yazısı