Gelinciðin Duvaðý

Bu kýrmýzý çiçek, yerinden doðrulup þelalenin baþlangýç noktasýna varmaya karar verdi. Ama daha ilk adým bile gerçekleþemeden kökü topraða karýþtý ve ruhundan ayrýlmýþ bedeni suyun yanýna yýðýldý. Sanki sevgilisinin gözyaþýna batýrmýþtý kendisini.

Aslýnda tek hayali, þelalenin kollarýndan tutup kendini sulara asmaktý. Ve ölmeden önce, "Ey þelale! Þimdiye kadar ayaklarýma kadar eðilip benden istediðin þeyi anlamadým. Ama benim de kalbime sýr kýldýðým bir derdim var. Sana onu anlatmaya deðil, sana onu teslim etmeye geldim. Al kýrmýzý elbisemi ve sýrtýna giy!", diyebilmekti. Kelimeler dilden dökülmeden, gelincik suyla kefenlendi. Ama, aþka hürmet olarak kendisine son bir rüya hediye edilmiþti.
Þelale kýrmýzý akýyordu. Kýrmýzý çiçeðin rengine boyanan sularýn ise haline itirazý yoktu. Kýrmýzý duvakla gezinen çiçek, suyun dýþýnda deðildi, suyun kendisi olmuþtu. Ýkisi birlikte öylesine aðlamýþlardý ki, aþkýn bereketiyle daðlar bile yeþil kuþaðýnda göz kamaþtýrmýþtý. Kýrmýzý, narin çiçek:

- Sende yok olmayý talep etmiþken, þimdi hakikî bir yokluðun davetinde mi sana yaklaþmak nasip oldu?

Þelale de derdini sevgilisinin kalbine aþikâr kýldý:
-Yokluk telaþlandýrmasýn seni ey güzidem! Elbette her var olan ölümü tadacaktýr.

Bu makam, yol kenarýnda konaklayacaðýn bir han deðildir. Kalbin karargâhýna misafirhane diye mi gireceðiz? Sen yokluðu yok olmadan tecrübe etmiþsin. Çünkü aþký ve aþk ile Hak’ký bulmuþsun. Ama Hak’ký bulduðunu da Yunus gibi baþka dillerden öðrenmektesin. Ýhtiyacýný dile getiriyorsun. Muhtaç olan benim! Kalbini katýksýz besleyen fakir benim! Hâlime hükmü sen ver. Hâkim olmayan benim! Sen, incinme benden. Belki de sen dünyada bana verilmiþ cennettin.

Ey endâmý zarif güzel! Sana bugüne kadar aþkýmý itiraf etmediðim için gönlün kýrgýn olmasýn. Ben bana külfetim. Bu rüya senin oldu. Sensiz olmak benim oldu. Hali periþan olan yine benim!

Böylece kýrmýzý kadife gelinliðinde sevgilisine naz yapan çiçek, duvaðý açýlmadan gelin oldu. Bu olay üzerine þelale, bu gelinle ayný yaratýlýþta olan tüm çiçeklerin adýný gelincik koydu. Tüm gelincikler duvaksýz uðurladýklarý bu gelini hatýrlamak için, taç yapraklarýnýn altýnda kara bir nokta taþýmaya baþladýlar. Unutulmayan bir yas, her gelincik tarafýndan benimsenmiþti. Þelale de her ne zaman uzun boylu bir gelin görse gözleri daha bir dolu dolu oldu. Sesini içinde koruyacak ve kendisini sessizlikte demleyecek mecali yoktu. Gözyaþýna þahit olmayan hiç bir vakit kalmadý. Tüm haykýrýþlarý, cesaretinden deðil; aczinden dökülüyordu.