Dün geceden beri bende

hiç gitmeyecek sandýðým;

bir iç yangýný,

bir isyan kýpýrtýsý var.

Durup durup baðýrasým,

hýçkýrarak aðlayasým,

olay çýkarasým var.

Hani biri sorsa,

-neyin var, diye

Somut  bir þey söyleyemem belki.

Þuram aðrýyor diyemem,

canýmý sýkan bir olay da anlatamam öyle

Lakin kararsýz bir hava katmaný gibi

durup da yutkunacaðým yerin tam ortasýnda.

göz pýnarlarýma yakýn,

kalbimin en kenarýnda nöbet tutmakta.

Aðlasam bir kova dolusu,

gülsem deli der, içeri atarlar...

Desem ki: Ey ruhum...

sýkýþýp sýkýþýp nedir anlatmak istediðin?

derdin nedir; kastýn ne, gözünü sevdiðim?

yemekse yemek, su ise su,

sevmekse sevmek...

daha ne istersin zavallý ömrümden?

Bilirim ki susacak domuz,

konuþmayacak...

Boþluk; bir mavi atlas gibi.

Uzunca bir yol, gitmek için belki

ama gel gör ki;

gönlü geniþ olana hücreler havza olur,

dar olana fezayý versen sýkýlýr...

benimki de o hesap demek ki

Gökyüzünü verseler ellerime,

yüksüneceðim ve istemeyeceðim...

bana olur bazý bazý

böyle þeyler.

tam bütün arzularýma kavuþmuþken örneðin,

içimi bir sýkýntý kaplar ki; sormayýn

sanýrsýnýz cezaevinden mahpus kaðýdý çýkarmýþlar...

Bana bir þey olmuyor da o sýra,

Yanýmdaki -muhtemelen sevildiðini zanneden-

bir hayal kýrýklýðý yaþýyor ki, kocaman...

Ona acýyorum en çok.

Ah gönlüm,

ah ýstýraba meftun,

derde tutkun, biçare gönlüm...

Sevdiðin vakit, terk edip geri kalaný, seveceksin.

Gittiðin vakit, geldiðin yerden

hiç bir þey getirmeyeceksin.

Sevindiðinde aðlamakta olan içinde bir yerlerde

geçmiþ günlerden kalma hatýralarýna

hiç geçit vermeyeceksin.

Hep güleceksin

Hep güleceksin

Hep güleceksin...

Sonra istediðin gibi seyredeceksin...                                              hasretlin: beyincik bilo