Ayçe Kız
AYÇE KIZ
Kayar gibi gökte gün hep batıya koşardı
Gözlerinde bir davet ve kalbinde tereddüt
Bilemezdim içinde nasıl bir his yaşardı
Gölgeler serper iken üstüne selvi söğüt
Kayar gibi gökte gün hep batıya koşardı
Sen sevmekten korkardın ben ise sevilmekten
Öyle bakar dururduk ürkek ama arzulu
Nasılca sevdiğimi diyebilseydim yekten
Senin idi kucağım bir kucak ki aşk dolu
Sen sevmekten korkardın ben ise sevilmekten
Sana, ne varsa arzda hep de sana vermişler
Meryem'in gözlerini, Venüs'ün dudağını
Bâbil bahçelerinde dahi seni görmüşler
Akça bulutlar ile yuğmuşsun ayağını
Sana, ne varsa arzda hep de sana vermişler
Gün seninle ışırdı su seninle akardı
Senin ile küf ve pas daha da az kekrekti
Sevda sonsuzdu ama ömür kıt vakit dardı
Bir gün hiç acımasız zaman restini çekti
Tabiatta renk sustu gökte yıldız karardı
Üç elma değil idi toprağa düşen gökten
Üç damla kan süsledi ay ışığında karı
Uçtu sessizce göğe o pembe ve ılık ten
Pek narindin Ayçe Kız üşürdün sabahları
Sen sevmekten korkardın ben ise sevilmekten
(Kadıköy / İstanbul - 5 Kasım 1975)
Zekâi BUDAK
(
Ayçe Kız başlıklı yazı
Zekai Budak tarafından
22.07.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
