LÖP

...

Ses ile söz arasý bir hayat yaþanýyor.

Ölümün saklý kurgusu,

Gölgesiz bedenlere sinmiþ,

Akýllar tutkuyla kamaþmýþ

Ve son söze daha çok var.

Bölüþtürülmüþ acýlar  hala sýmsýcak,

Gömleðini deðiþtirmiyor yýlanlar,

Kimi sayfalarca suskun,

Kimi  mecnun hala meçhullerde,

Kiminin çarptýðý kaçýncý kapý,

Ve kararlýlýðýn elleri hala  titremekte.

Kekremsi sözcükler  eþlik ediyor,

Bir körün  en güzel gülüþüne,

Kahkahalarla kirleniyor vicdanlar,

Kapanan gözlerin tenhalýðýnda,

Ve etteki çürüyüþün sýrrý göklerde.

Hayat,

Boþaltýlmýþ köy tenhalýðýnda sürüyor,

Ele gelmiyor  yalnýzlýk  sarmýþ nefesler,

Kurumuþ gül tadýnda geçiyor zaman,

Ve yaklaþýyor,

Hummalý bir sekerat...

.