"acını zulana sakla ey insan! sorsalar nerede diye göster, işte şuracıkta diye göğsüne yapışan elini"
Puşt bir sevdaya düşürse yürek insan kendinden de utanır alaca kuşlar döner güneşin burclarında intikam alırcasına kemirir içini deniz sevdalı bir adam ve bir el hareketiyle ölür insan halbuki bir ölümle yakılır tüm ülke
ağırır artık yetim bir çocuğun saçları
ve daha nicesi ölürr kavruk bir hüzünle zaten çoğu kimsesizin eliyle gömülür kimden gelir bu dev kıyımın çocuklarda can bulması ve çoğu zaman can alması. nerden bilinir
Yaşatmak istiyorum yaşatmak sadece yaşatmak beyaz güvercinler düşlüyorum gönlümün avlusunda ve güzel sözler söylemek istiyorum aşka ölümden uzak silahlardan uzak parmaklarımın ve alnımın arasında hissetmeden buz gibi bir mavzeri jandarmalar düşlüyorum askerler istiyorum fesleğenler diken şairler ekiyorum topraklara tüm topraklara şiirler bezenmeli umudun aşkın çığlığı ülkenin dört bucağına ve bahçıvanları çocuklar olan umutlar dikiyorum yüzlerine
davullar çalınır şimdi iki nehrin arasında kalabalıklaşmadan kalabalık bir ses olurum dilimde elli dil basar zılgıtı bir ana türküler söyleriz geceyi dizlerinde sallayan rüzgarın kulaklarına dayanamam uzakta kalırım ben her acıya
Beni unutur buğday yüzlü sevgilim ki kim kimi unutmaz bu ateşler/ağıtlar arasında üzülürüm bir gözyaşı demlenir o vakit gözlerimde bana fark etmez şahanem gömülen şairlere de ağlarım
( Acını Zulana Sakla Ey İnsan! başlıklı yazı Deniz Pınar tarafından 7.08.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
