Rumeli Kavağında Ki Kadın
Sen düş'tün
Şimdi sen düşün
Rumeli kavağında ki kadın
Sevdiğim...
Gamzelerin ben de, ta yüreğimdeGülüşlerin ne güzeldi tende
Bir gül kokladım
Yandı kül oldu, can bedende
Boş ver kalan ömürde beklemekle geçsin
Şikayetçi değilim, sevmedin diye...
Sevince inşan bir şeyi görmez
Bir satini vermekle hayat durmaz arkadaş
Demek ki istemedin
Sen, Ah sen!
Sevdiğim
İstemedin...
Yüreğim dingin
Sana hazırdı ki...
Ki de kaldık sevdiğim
Çünkü çarpmadı senin ki
Zaten herkes kocaman yüreğin var der bana
Ama hep o kadar
Ne yapayım ben bu kocaman yüreği ah!
Ne işe yarar ki....
Sancılara alışkın bu yürek
Bu defada eylül sancısı olsun arkadaş
Hem bak yağmurda yağdı bu sabah İstanbul'a
Sağ olsun İstanbul ağladı benim yerime
ve
Gözü yaşlı bırakıp gideceğim İstanbul'u
Sarıyer sahiline gömüp umutları
Mehmet Fikret ÜNALAN
(
Rumeli Kavağında Ki Kadın başlıklı yazı
MehmetFikret tarafından
4.09.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
