Hazal 23 yaþýnda evden uzak baþka þehirde öðrenciydi. Üniversiteyi yeni bitirmiþti. Liseden arkadaþý Mehmet ile aileden gizlice görüþüyorlardý. Tahsillerini tamamladýktan sonra ailelerine söylemeye karar vermiþlerdi ki Hazal’ýn ailesi onu kendi yakýnlarýndan Durmuþ’a vermek istediklerini söyledikleri zaman Hazal yýkýlmýþtý. Baþýndan sanki kaynar sular dökülmüþtü. Ýlk fýrsatta Mehmet’i arayarak olanlarý anlattý aðlayarak, gözlerinden yaþlar âdete yaðmur damlalarý gibi akýyordu.
    Kafasý iyice karýþan Mehmet, sanki beyni durmuþ gibi periþan bir halde karþý duvara baka kalmýþtý. Ýçinde fýrtýnalar kopmuþtu. Hiçbir þey düþünemiyordu. Onca hayalleri bir çýrpýda yok mu olacaktý. 8 yýllýk aþkýný, sinema filmi gibi gözünde canlandýrmýþtý. Ýçinden olamaz dedi. Bir yol bulmalýyým, Hazal’ sýz asla bir hayat düþünemem derken bu konuyu ailesine açmaya karar verdi. Huriye haným Mehmet’in kýz arkadaþý olduðunu az da olsa biliyordu ama kimin kýzý olduðundan bilgisi yoktu. Akþam oldu tüm aile bir araya geldi. Beþ kiþiden oluþan aile yemek için masada toplanmýþlardý. Mehmet annesinin gözüne bakarak, nasýl açacaðýnýn hesabýný yaparken babasý Þeref usta “oðlum seni üzgün görüyorum olumsuz bir durum mu var” dedi. Mehmet’ten önce annesi Huriye Haným “ne olsun yavrucuðum çok üzgün, bunlar ince iþler nasýl izah edeyim kýz arkadaþýný ailesi baþka birine vermek istiyormuþ bende çok üzüldüm ben yavrumun üzülmesini istemem bu kýz kimin kýzýysa bir gidip aileyle görüþelim bunca emek bu kutsal sevgi böyle kolay mý bir kalemde silivermek”. Çünkü zamanýnda Huriye hanýmda sevdiðine kavuþamamýþtý sevmenin ve onu kaybetmenin acýsý içinde hançer gibi saplýydý.
   Diðer tarafta Hazal için için gözyaþlarý akýtýrken annesi Perihan Haným durmadan “ne suratýn asýk kýz senin iyiliðini düþünüyoruz bak bizim halimize baban para kazanýp seni okutmak, evini geçindirmek için gurbetlerde çalýþýyor. Durmuþ’un iþi güzel senin gibi üniversite bitirmiþ deðilse de evi, arabasý var daha ne istiyorsun bu devirde geçim kaygýn olmayacak. Senin aklýnda olaný var gör ki çulsuzun biri.” Hazal Mehmet’in ailesinin gelmesini iple çekerken durmadan hayaller kuruyordu. Olmazsa Mehmet le çok uzaklara gitme planý dahi yapýyordu uykusuz gecelerde. Mehmet ve annesi Huriye Haným haber verdiler misafirliðe geleceðiz diye Perihan hanýmý arayarak. Perihan Haným istemese de kýzýnýn gözyaþlarýna dayanamayarak kabul etti. Misafirler, ellerinde bir demet pembe ve kýrmýzý güllerle gelen Mehmet ve annesiydi. Babasýnýn iþi vardý ve kýz evinde de anne ve kýz kardeþ vardý. Perihan Haným “gelmiþsiniz ama verecek kýzýmýz yok nezaket icabý kabul ettik sizi” dedi. Bu arada Hazal ve Mehmet o kadar içten birbirlerine bakýyorlardý ki görenin içi sýzlardý. Mehmet’le annesi eve döndüler ama ne döndüler çok üzgünlerdi. Akþam baba Þeref usta eve geldiðinde haným ne oldu gittiniz konuþtunuz mu diye soruyordu. Huriye Haným “ne olsun bey çok kesin kararlýlar ama kýz çok üzgün gözlerini görmeliydin aðlamaktan kýpkýrmýzýydý içim acýdý” dedi. Þeref usta “bir yol bulunur üzülme Mehmet’im” dedi. Aradan beþ gün geçmiþti. Hazal’dan bir telefon “beni Durmuþa verecek ailem” diyordu. Kahrolan Mehmet ve çok üzülen aile düþündüler haber bile vermeden Hazal’ýn evine gittiler. Kapýyý açan Perihan Haným karþýsýnda Þeref Usta’yý görünce nerdeyse düþüp bayýlacaktý. Kendini zor tuttu. Çünkü gördüðü kiþi Perihan hanýmýn çok sevip de kavuþamadýðý kiþiydi. Kafasý hepten karýþan Perihan Haným, ayný zamanda da tarifi mümkün olmayan bir duygu içindeydi. Aileler konuþtular. Sonunda Perihan Haným’a Þeref Usta biz kavuþamadýk evlatlarýmýza engel olmayalým der gibi bakýyordu. Nihayet sonunda karar verdiler. Biz mutlu olamadýk, evlatlarýmýz mutlu olsun dediler. Hazal ve Mehmet‘i Bir hafta düðün yaparak evlendirdiler..
Bu hikâyedeki isimler deðiþtirilmiþtir. Gerçekten alýnmýþtýr.

KLÝP OYUNCULARI:
1-Hazal
2-Mehmet
3-Þeref Usta ( Mehmet’in Babasý)
4-Huriye Haným ( Mehmet’in Annesi)
5-Perihan Haným ( Hazal’ýn annesi )
6-Durmuþ ( Hazal’ý isteyen akraba )
7-Çok sayýda düðün alayý