Online Üye
Online Ziyaretçi
SEVDAYA DÜŞEN ÂŞIK
Bir
kara sevdaya düşmüşse gönül
Gündüzü
gecedir gecesi zindan
Gül
için çırpınıp ağlarken bülbül
Bihaber
yaşarmış dünya tadından
Gün
doğar gün batar haberi olmaz
Aylar
gelir geçer bir neşe bulmaz
Dereler
çağlasa testisi dolmaz
Kum
gibi kalırmış selin ardından
El
düğün bayramda gülüp eğlenir
Aşığın
dilinde ağıt söylenir
Derdiyle
kavrulur içten bilenir
İçinde
pas tutar çıkmaz kınından
Canan
diye diye kurur dilleri
Açılmaz
koynunda bağlı elleri
Kendine
dost olur seher yelleri
Okşayıp
yüzünü geçer yanından
Sırtına
yüklenmiş dağın kar’ını
Yüreğinde
taşır gam efkârını
Dününden
habersiz bilmez yarını
EVRENİ
sanırsın geçmiş canından…