istanbul'un gözlerinde yakaladý,

gecenin buzdan mavisi beni

yoktun...üþüyordum.

boðazýn yakasýna tutunan parmaklarým

hiç bir þey hissetmiyor.

buselerin gibi boynumda geziniyor

rüzgar,

içim ürperiyor

üþüyorum...yoksun.

bir kaç ýslak dokunuþ kalýyor,

tenimde

sallanan köprüyle sarsýlýyor,bedenim

sabah olmak üzere

tan yerinin alaca karanlýðýnda,

gölgeler oynaþýyor çýðlýk çýðlýða

boðazýn yakasýna tutunan parmaklarým 

býrakýyorum,

kollarýmý iki yana açýp.

uçuyorum, martýlar gibi

son yok ...yeniden baþlýyorum

MH&C