Bilirsin beddua yakışmaz bana
Şükür, o eşiği aştım Hüdai’M.
Yüzüm gülmese de kaderden yana
Yine de çağlayıp coştum Hüdai’M.
Dostlara sorarsan; çok hassas yapım
Kıristal kalpliyim; tek hendikapım!
Hal böyle olunca çalmıyor kapım
Oysa önceleri hoştum Hüdai’M.
Artsa da gün be gün derdim, elemim
Hep ayar tutturdu hüzünde demim
Ucuna geleni yazmış kalemim
Ben de bu duruma şaştım Hüdai’M.
Belki de rüyamdı buna tek sebep;
Gördüm ki şiire
çok artmış talep
Sevinçle yazarken bitti mürekkep
Sandım ki bodruma düştüm Hüdai’M.
Çekilmez olsa da çektiğim çile
Bilirsin, ar edip getirmem dile
Lâkin, gel de yanma! Rüyâmda bile
Mutluluk ardından koştum Hüdai’M.
Eskiden pek mutlu, ne kadar şendim
Sanırdım çok muhkem, yıkılmaz bendim
El ense çeken ben, çift dalan bendim
Sonunda hayata, tuştum Hüdai’M.
Rabbim gönül vermiş; sanki med-cezir
Keder sultan oldu, ben ona vezir
Tedbirli adamım, mezarım hazır
Daha sen doğmadan eştim Hüdai’M.
Mecit Aktürk
05.10.2013 Berlin