Bir akşam üstü durakta oturmuş, otobüs bekliyordum. Şaşkın bakışlarla,sessizce etrafı seyrediyordum . Yüzlerce insan geçiyordu önümden,bakıpta göremiyordum. Dokunsalar hüngür hüngür ağlayacak gibiydim. Gözlerim doluyor,kirpiklerim kapanıyor, Gözyaşlarım karanlığı ıslatıyordu. Hava soğuk,ellerim buz gibiydi. Ama içimde öyle bir acı vardı ki Yanıyordu yüreğim. Dinmiyordu sızısı. Dindiremiyordum da. Otobüs geciktikçe kaygılarım,sıkıntılarım giderek artıyor Bu bekleyiş bir kaçışa dönüşüyordu. Anlam veremediğim, Belki de anlam vermek istemediğim bu sıkıntı ,sığmıyordu bedenime. Bir keşke daha takılıyordu dilime. Sonra küçük bir yalan büyüdükçe büyüyordu içimde. Taşıyamıyordum. Kurtuluşu var mıydı acaba.? Küçücükte olsa aklımı kemiriyordu bu yalan. Oysa ki ben yalanı sevmezdim, Niye söylemiştim ki? Kalktım ve tekrar yola baktım, Otobüs hala yoktu,gelmemesinin sebebi gitmem gerektiği miydi? Karmakarışık duygularla doğruldum yerimden Koşar adımlarla yürümeye başladım, Ve bir kapının ziline uzandım. Bütün derdimi unutturacak güler yüzlü biri çıktı karşıma. Sıcak bir el uzandı yüreğime. Bir baba şefkati sıcaklığındaydı bu. Dinledi beni hiç sorgulamadan,kızmadan,konuşmadan. Sonra başladı anlatmaya. Keşkelerimin elinden tuttu,pişmanlıklarıma yol gösterdi. Tutamadım,dayanamadım inci msali döküldü gözyaşlarım yanaklarımdan. Hatamı anladığıma öyle çok sevindi ki, Bambaşkaydı hali, Gözlerinde bir gülüş tarif edilemeyecek kadar içtendi.. Tuttu ellerimi bağrına bastı evladım dedi. Utandım,ağladım,sızlandım affedin dedim. Küçücük bir yalan düştü dilimden Sırtıma yükledim çöktüm, Kalbime koydum karardım, Aklıma takıldı unutamadım, Ben yalanı sevmem ki ,bu yükü benden alın dedim. Tavrı hiç değişmedi,hep gülümsedi, Sonra kapıya kadar geçirip, Koş otobüsüne yetiş,dedi. Mahçuptum yüzüne bakamadım. Ağır adımlarla merdivenleri indim. Boğazımda hıçkırık,gözümde yaş yürüdüm. İçim rahattı ama halim haraptı. Bu küçük yalan,sol yanımda kanadıkça kanadı. Ona minettardım. Kalbimde öyle bir yeri vardı ki, Kapanmayacak kadar büyüktü. Ve günlerden 29 eylül salı.. Yazmadan geçemedim. Belki de hep hatırlamak istedim.....
( Ben Yalanı Sevmem Ki başlıklı yazı Tuba KILIÇ tarafından 30.09.2009 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
