Araf
Unuttuğum
bir zaman dilimiydi
gel gitler yaşadığım
umutsuzluk özlemlerinin
tam göbeğindeydim
hayat
yaşamak dediğimiz
nefes alıp, verdiğim
ve
bu döngüde sadece
dönüp durduğum
mizansal boşluktan başka
bir şey degildi
sanki
yerin kulakları değil de
bir de dili olsa
anlatacaktı
üstünde gecelerce voltalarımı
belki
duvarların olmalıydı dilleri
laflamalıydı
acı haykırışlarımı
amma
yine de anlayacak kimseciklerim
yoktu ki
bilip de görenim
görüp de bilenim yoktu sanki
oysa
yanaklarım üşümesin diye değildi
gözyaşlarım
araftayım
iki bilinmezlik arası
ne cennette
ne de cehennemdeyim
futursuz bir bekleyişin içindeyim
hiç bir mutluluğun rafında kendime
denk gelmesem de
hiç bir hikayede
başrol olmasam da
beklemekte özlemlerim
belki
bir gün biter bu sukut
ve
araf
Ruken
(
Araf başlıklı yazı
Ene Araf tarafından
21.10.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
