Soðukluktu tek hissettiðim. Ýliklerime kadar buz kestiren bir soðukluk..

Ruhumla bedenim tüm baðlarýný koparan, ölümün soðuk elleri..

Ansýzýn çöküvermiþti bedenime.. Yavaþ yavaþ dolanýyordu tüm vücudumu.

Týpký bir sevgili gibi. Ama farklýydý, soðuktu ve acýmazdý..

Acýtýyordu doðunduðu yeri, yakýyordu..

Kaným çekiliyordu sanki tüm damarýmdan.. Kalbimi ya kalbim.

Seksen yaþýndaki birinin olmalýydý bu, benim deðil. Bu kadar yavaþ deðildiki. Bu kadar yorgun.. Ellerim titriyor baksana, kolumu kaldýrmaya mecalim yok. Gözlerim taþýyamýyor artýk bu yaðmur bulutlarýný.. Yalnýzlýk rüzgarýnda daha da üþüyorum.

Yüreðim ýþýðýný yitirdi, karanlýða bakýyor artýk.. 

Zifiri gecenin koynunda düþlerimi kaybettim. Arýyorum ama bulamýyorum.. Güneþin doðmasýný bekliyor; yalnýzlýðým. Karanlýk bitsin istiyorum.. Düþlerime umutlarýma kavuþmak için. Ama daha da kararýyor ortalýk.. Sana dair içimdeki son ýþýkta sönüyor zamanla. Nefes alamýyorum.. O, soðuk eller tüm bedenimi sarýyor..

Dünya bensiz dönmeyecek, gün doðmayacak mý sanki.

Eriyorum günden güne.. Ve iþte ölüyorum... Asýl acý olan ise; sensiz yaþamýmda girdiðim ölüm döþeðinde yine sensizlikle birlikteyken ölümün beni bulmasý. Ama korkma sevdiðim..

Ölen ne sensin, ne benim, nede sana olan sevgim..

Ölen sadece SAHTE BEDEN`ÝM...

Ölümden sonraki hayat; Yeni bir güne uyandým yeni umutlarlar beraber,

Doðan güneþ bile göz kýrpýyordu bana..

Hani milat vardýr ya tüm yýllarýn yeniden baþladýðý,

Benim miladým da sendin, hayatýmýn baþlangýcýydýn..

Yaza yaza ne kalemimin mürekkebi bitti nede beni vuranlarýn kurþunu.. Büyüyormuþuz haberimiz olmadan, insan olamýyoruz ezelden beri..!

Sabrýmýn en büyük nedeni ise; birgün sevdiðimle ayný, ortak hayatý birbirimize aitken yaþayabilmek arzusu..

'' Þair - Hüseyin BULDUK ''   ` 05.10.2013 ` CUMARTESÝ  

(c) Bu yazýnýn her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.