Bugün gelin hep beraber bir teþekkür edelim ceddimize. Cumhuriyetimize þükredelim bir kere daha, yaný baþýmýzda olup bitenlere bakalým halimize þükredelim. Herkes bir günlüðüne de olsun býraksýn tarafgirliðini… Fanatikliðini… Ýdeolojisini… Zikrini fikrini elinin tersiyle bir kenara itsin.

Alýn size bir insanlýk açýlýmý! Kardeþlik, birlik açýlýmý… Bir tohum gibi barýþ saçýlýmý üzerimize… Saðý solu; Kürdü Türkü; Alevisi Sünnisi olmasýn bir günlüðüne. Türkiye olsun bütün yürekler, çarpsýn hepimizin yerine. Herkes teþekkürünü sunsun adýný bildiðimiz ve bilmediðimiz büyüklerimize. Dua etsin onlarýn aziz ruhlarýna… Hiç de kolay olmadý bugünlere gelmemiz, hiç de ucuza gelmedi. Her karýþ topraðýnda kaný var bu ülkenin, herkesin. Bu yüzden incitmeden onlarýn aziz hatýrasýný, üzmeden yadigâr býraktýklarýný, bir günlüðüne de olsa dünya âlem görsün kardeþliðimizi…

Böylesine güzel bir ülkeyi bizlere teslim ettikleri için, bugüne gelmemize önayak olduklarý için, barýþ içinde kardeþlik içinde bir vatan topraðýnda karný tok sýrtý pek insanlar olarak yaþamamýzý saðladýklarý için. Teþekkürler ismini bildiklerimiz ve bilmediðimiz yüzbinler için. Yürekten teþekkürler. Mustafa Kemal’e, askerlerine, þehitlerimize, gazilerimize… Kocaman bir teþekkür yolluyorum, onlar alkýþý yürekten hak edenlerdir.

Niye korkuyoruz? Neden çekiniyoruz? Biz bazý þeyleri ne de içimize atmaya baþladýk? Kendi tarihinden utanýr hale geldik! Ve kendimizi hor görmeye baþladýk. Maziye ne kadar küfür edersek o kadar itibarlanýrýz sandýk ve yanýldýk. Hoþa gitsin ya da gitmesin bu ülkenin bir evladý olarak bu topraðýn suyunu içip ekmeðini yiyen bir ferdi olarak kendi nefsim adýna gönülden þükranýmý sunuyorum.

“Gelin tanýþ olalým / Ýþi kolay kýlalým / Sevelim sevilelim / Dünyaya kimse kalmaz” diyen Yunusumuza teþekkürler, her ne olursan her kim olursan ol “Gel” diyen Mevlanamýza teþekkürler “Bir olalým, diri olalým, iri olalým” vecizesiyle Hacý Bektaþ Velimize, “Yürü bire yalan dünya / Yalan dünya deðil misin? / Hasan ile Hüseyin'i / Alan dünya deðil misin” diye seslenen Pir Sultanýmýza teþekkürler.Dünyalarý yüklenen Koca Seyyid’e, mermileri sýrtlayan Nene Hatun’a, düþmana ilk kurþunu sýkan Hasan Tahsin’e teþekkürler.Nice yerlerde ziyaretgâhlarý olan adsýz kahramanlara…

“Þehitler tepesi boþ deðil,

Biri var bekliyor.

Ve bir göðüs, nefes almak için;

Rüzgâr bekliyor.

Türbesi yakýþmýþ bu kutlu tepeye;

Yattýðý toprak belli,

Tuttuðu bayrak belli,

Kim demiþ meçhul asker diye?” diyen Arif Nihat’a… Ýstiklal Marþý’mýzýn þairi sarsýlmaz karakteri ve inancýna, davasýna olan baðlýlýðýyla hayraný olduðum Mehmet Akif’e teþekkürler.

“Dörtnala gelip Uzak Asya'dan

Akdeniz'e bir kýsrak baþý gibi uzanan

                              bu memleket, bizim.

Bilekler kan içinde, diþler kenetli, ayaklar çýplak

ve ipek bir halýya benzeyen toprak,

                              bu cehennem, bu cennet bizim.

Kapansýn el kapýlarý, bir daha açýlmasýn,

Yok edin insanýn insana kulluðunu,

                              bu dâvet bizim.

Yaþamak bir aðaç gibi tek ve hür

ve bir orman gibi kardeþçesine,

                              bu hasret bizim...”diyen Nâzým’a teþekkürler.

“Gecesi sümbül kokan / Türkçesi bülbül kokan / Ýstanbul / Ýstanbul...” diyen ve Üstad mertebesini alan Necip Fazýl’a teþekkürler.  “Beþikler vermiþim Nuh'a / Salýncaklar, hamaklar / Havva Ana'n dünkü çocuk sayýlýr / Anadoluyum ben / Tanýyor musun?” Yiðit bir edayla az ama öz þiirler ortaya koymuþ olan Ahmet Arif’e teþekkürler.

Kefensiz yatan þehitlerimize, þerefiyle yaþayan gazilerimize, Anadolu’nun kutsal topraðýnda yaþayan ve topluma kanaat önderliði yapan zatý muhteremlere, ana kucaðýndaki çocuklara ve onlarýn temsil ettiði masumiyete ve safiyete deruni bir teþekkür yolluyorum.

Bugün gelin hep beraber bir teþekkür edelim ceddimize. Cumhuriyetimiz için, varlýðýmýz, dirliðimiz ve birliðimiz için… Bir kez de olsa bir kenara koyalým ayrýlýklarýmýzý… Öfkelerimizi atalým çöp sepetine… Bizlere bugünü yaþatanlara teþekkürlerimizi sunalým kalben. Ve sonsuza deðin yaþayalým kardeþçesine…