Biraz Hicran,

Biraz nihaný rüyadan mýdýr bilmem,

Biraz siyah bazan da devasa / peþimden koþuyor.

Olmadýk zamanlarýn talaný,

Ayný zamanda usumun uçurumlarýn da kurtaran melek gibi sanki.

Avuçlarýmda belirsiz yol haritasý,

Alnýmdaki çizik kaderlerin sözcüsü müydü çözemedim,

Ama lambaya yaslandýðým vakitlerin kaldýrýmlarýna düþüyor hep.

Tam da üflerken dumaný,

Üzerime çöken sis daðýlýnca uzatýyor elini,

Baktýðým yöne bakýyor,

Hani kirpikler düþmeden /

Hani tam da yalnýzlýða teslim  olmak üzereyeken iþte;

Bana sessizliði / sus pusu anlatýyor yorulmadan.

Araya ne zaman bir yýldýzla girmek istesem,

Güneþi üstüme üstüme salýyor ve gözlerini açýyor her hücrem.

Sonra

Sonra garipsediðim bir dinginlik genzimi yakýyor.

Belki bilmediðimden,

Belki görmediðimden,

Belki de öðretilmediðinden,

Korkuluklarýma makyaj yapma telaþýna düþüyorum birden.

Böylesi anlarda büyüdükçe büyüyor,

Karanlýk gecenin vücut bulmuþ hali gibi ayaklanýp üzerime üzerime üþüyor.

Tam da kalbim yeni titremeye baþlamýþken,

Küçülüyor karþýmda / umudun þarkýsýný haykýrýyor sessizce.

Yýkýlan güvensizliðimle elimi,

Kýrýlan yanlarýmla yalnýzlýðýmý uzatýyorum üzgün,

Beni ta içimden tutup,

Boca ediyor kusarak / bildiðim bütün iklimleri.

Biraz Hicran,

Biraz nihaný rüyadan mýdýr bilmem,

Biraz siyah bazan da devasa / peþimden koþuyor.

Bülent Kaya

Ýstanbul/08/11/2013