Senden
Sonra yazdığım hayata,
Eğer Hayat denirse şayet;
Taş duvar dediler.
Kırık masada,
Yıkık kalple kalktığım hesaptan,
Belki de unutamadığım hatıralarından.
Yıldızları gözlerin,
Mehtabı ayağının altında ezdiğim günden beri,
Islak yalnızlığı soyadım bellediler.
Sessiz gidişine uyandığım nihavent sabahı,
Makamlar hem kabusum hem limanım oldu.
Hangi yöne demir atsam,
Ya saçlarına ya kirpiklerine takıldım.
Kadehle sığındığım geceler,
Dumanla karşıladığım güneş bile ayıramadı ellerimizi.
Ne zaman çeksem içimi,
Göz yaşımla düşüyorum bir gönül bahçesine,
Her tarafım güller, karanfiller / sen kokuyor yanlarım,
Ellerim terliyor, bacaklarım titriyor / yüreğim sen
kesiliyor.
Of of
Birlikte yorduğumuz sakiler,
Kaldırımlara düştüğümüz alaylı sabahlar geliyor aklıma
işte.
Ahh lezzetsiz ayrılığım,
Gittin belki sessizce bir sabah,
Belki düşünmeden, belki umursamadan,
Geride biraz mehtap / biraz yıldızsız geceler,
Enkaz bir yürek, kanser kalp bıraktın duygusuz.
Şimdi
Ölmeye bile mecali yok diyorlar.
Ama / şizofren gülüşümden,
Ama / sen kokan sanrılarımdan.
Bülent Kaya
İstanbul/06/11/2013