Online Üye
Online Ziyaretçi
Harcanmakta ömürler
ifrat tefrit arası
Boşa gidiyor heyhât, verilen onca emek.
Gözlerde fer kalmamış, kalpler kasvet karası
Yorgun çehreler için, artık zor gülümsemek.
Kordan ateşe dönmüş sevgiye hasret yürek
Daha güneş doğarken güne hüzün çöküyor.
Ne neşe, ne mutluluk, bir tek kavga müşterek
Bakışlar kin ve nefret, sözler riyâ kokuyor.
Ya, küfre meze yapıp hasımın atasını
Yoksa, suç isnâd eder, acımadan asarız,
Ya, severiz birini, görmeyiz hatasını
Çamurdan çıkıp gelse bağrımıza basarız.
Ağrımıza gitse de ne yazık ki gerçek bu
Yeni nesiller hırçın; hayattan haz almıyor.
Oysa yüzde tebessüm ne yasak, ne de tabu
Sevgi paylaşmak ile, korkmayın, azalmıyor.
Farketmek gerek artık! Bu sokak çıkmaz sokak
Kalemimden yükselen son feryâd, son yakarış.
Buyur, sen de bir ses ver! Umut için ışık yak!
Karanlıkta kalmasın dostluk, sevgi ve barış.
Mecit Aktürk