yüreğim
Artık bir ezik ayaklar altında.
özgürlüğüm
iki dağ arasında; belki nefes düşümü kadar.
Gölgemin çığlıkları,
Güneşi kesen yamaçlardan yuvarlanırcasına,
Düşüyor arkama üzerinde yalnızlığın cepsiz elbisesiyle.
İçimi ürpertiyor,
Sessiz kanyonlara düşen gönül yaralarım.
Issızlığın ortasında,
Cam kırıkları gibi düşlerime batıyor ümitsizlik.
Tanımadığım yeni yüzümle,
Tatsız bir kahvaltıya alışmaya çalışıyorum.
İçimdeki sesle karıştırdığım çayımı,
Mezar sessizliğinde yudumluyorum isyanıma banarak.
Düğmelerini
İliklediğim gündüzlerim geceye düğüm oldu;
Gözlerime tuz basan karanlık ormanlara düşmüş gibiyim.
Sevmelerin savurganlığında,
Tek başınalığın sınavını veriyorum.
Hüznüm
Ve
Gölgemin
yorgunluğuyla.
Bülent Kaya
İstanbul/22/11/2013