ağlayınca çoğul mu oluyor insanın acısı,
bilmiyorum.
dolmuş durağına bir ıslığı tükürmüşüm,
kalkmış bir kadının topuğuna yapışmış,
sürtmüş yere, çıkaramamış, bunlar mühim değil.
oğlum,
kime diyorum? bu pejmürde halini sevmiyorum.
bakarsın birazdan o beklediğin mektup gelmez
belki bu yüzünü güldürmez
bir kız çocuğu uçurtmasını kaçırır elinden
sen buna ağlarsın.
fakat
ümidin, beklemekle aynı kerhanenin orospusu olduğunu
başka türlü anlayamazsın.
bu yüzden her bekleme salonu senin kadar sessiz;
aynı oranda fuhuş yuvası
aynı sessizliğin fahiş umutlara satıldığı...
dolmuş durağına tükürdüğüm ıslık da bu yüzden.
ben ümit etmeyi bıraktım oğlum.
beni dinle, Pollyanna, Kütahya'lı değil diyorum
kız çocuğunun uçurtmasında bitti o masal
ve yazılamaz bir daha, kime diyorum?!
sen
gökyüzüne bağdaş kuran budala
yere in.
hayaller korkulacak kadar tutkuludur.
senin tutkuların bulutları da korkutur.
dağıt ne kadar siyahın varsa;
olmadık bir gece
yanağına düşen
aynı bulutluluğun çoğuludur.
in yere
sana Mikelanj'ın elleriyle bir maske yontalım
sol eli çenesinde
beş metrelik bir Davut gibi susma yeter...
ancak bir ıslıkla gizlenebilir o kapkara yağmur.
her hayalin kasıklarında şaşkın bir ümit sancısı,
biliyorum.
ama güzel şeyler, Tanrı'nın ellerinde bile nadiren olur.
kime diyorum?..
emreyılmaz
2013
(
Umut Saklambacı başlıklı yazı
Emre Yılmaz tarafından
23.11.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
