Hasretin güneşi doğmadan,
Boğulmadan toprak ayrılığın yaşına,
Yıkayın yalnızlığı sonbahar da kurumadan.
Alın beni asmalardan,
Asın saçak gibi sevda balkonlarından,
Asın elimde kalanlarda idamlık olmadan.
Sevginle hizaya getiremediğin,
Haddini bilen yalnızlıklarıyla dize getiriyor seni.
Şimdi
Ne şevk var ne ümit,
Yıkılmış hayallerin külleri savruluyor köşe başında.
Boran olmadan fırtına kopmaz,
Yürek dolmadan kalp ağlamaz.
Düşlerime kar düşmüş,
Güneşime geceler siper olmuşken,
Yakın beni yeni doğmuş bebek gibi ılık suda.
Belki
Huzur bulur mehtaplar,
Kurtulur papatyalar koparılmaktan.
Alın beni
Beni de kaybetmeden,
İçimdeki seni de küfre ziyan etmeden.
Alın beni sual etmeden,
Asın göklere bulutlar da küsmeden,
Asın gözlerimdeki anılar da silinmeden.
Bülent KAYA
İstanbul/27/11/2013