kendimle konuşuyorum
labirent kemancısı sus perilerini gülerek ağırlıyor
o yan bu yan
uyanmayan sıkıntılar içinde yokuş
hazırlandıkça daha yükselen korku
biraz daha uzayan
sabahın gerisinde yorgun
taşlar sahnesinin ayak altları mutluymuş oturmaktan
kalkın gidelim
beyaz bulutlar nerede kaldı
gök yok
karanlıklar kimin için yalan söylüyor hırsım
ve kimsiniz beni bu kadar ince yoran ayrıntı
ışıkların boşluğa asıldığını zannediyorum
zan vadisinde hangi yol anımsamadığım bir kapıya dayanır
titreyerek düşer akşam yıldızı
geçer
o da geçer sarışın olur
gök tükenmez sarılırım
içimin elleri kayıp gider sonsuza
geliyorlar kapanmayan yaramızın kabuğunu kaldırıp
geliyorlar
sorularımı biriktirip ateşe atsam su
yansam kızıl yangınlardan düşen ters hece
bir bağ ki aklın ayağını sustursam
bir biriyle çarpışan bilmeceler
ne çok ağlayanlar melodisi duyduk
göstermeseydiniz keşke
ucuzluk katarından düşen çocukların vardiyasını
seyrime batan düş kabristanında
kalanlara ölümsüzlük şarkısı söylemek istiyorum
haberiniz olsun gözlerim
yumuşak uykularımı kanatlarına sakladım
her gördüğünü taşıyan buz
güneşlerin çetin kabuğu kirpik destanı
yok gelmiyor sonunuz.
(
Kirpik Destanı başlıklı yazı
molilaz tarafından
24.12.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
