Fethi þanlým, sensin aþkýn kaynaðý
Mavi gözler bitmeyen aþk ýrmaðý
Sanki baðrýn, sönmez aþkýn topraðý

Ayrýlýk zor, gizle Ýstanbul beni.
Öyle sevdim öyle Ýstanbul seni

Vuslatýmsýn, sen ki bir gül destesi
Mýzrabýmdan çýktý sevdâ bestesi
Naðmelerden coþtu hülyâ güftesi

Çal telinden sazla Ýstanbul beni
Öyle sevdim öyle Ýstanbul seni

Üsküdar’dan esti rüzgâr bahtýma
Çöktü bir sessiz serinlik rýhtýma
Düþtü senden bir kývýlcým tahtýma

Aþk elinden közle Ýstanbul beni
Öyle sevdim öyle Ýstanbul seni

Kor ateþsin yaktýðýn yer sönmüyor
Sar ki sensiz sanki dünya dönmüyor
Serde sevdâ yellerim hiç dinmiyor

Aþk yaram var tuzla Ýstanbul beni
Öyle sevdim öyle Ýstanbul seni

Kubbelerden yükselirken dâvetin
Gökten inmiþ nur mu Sultan Ahmet’in
Tâ ezelden muþtulanmýþ rahmetin

Aþk izinden, izle Ýstanbul beni
Öyle sevdim öyle Ýstanbul seni

Halvetimsin, servetimsin sen benim
Hiç tükenmez hasretimsin sen benim
“Gel” diyorsun, gurbetimsin sen benim

Can özünden, özle Ýstanbul beni
Öyle sevdim öyle Ýstanbul seni

Çok þehirler gördü gönlüm göçmedi
Geçti candan senden asla geçmedi
ferde senden baþka cânan seçmedi

Yâr gözünden, gözle Ýstanbul beni
Öyle sevdim öyle Ýstanbul seni




Fâ i lâ tün/ Fâ i lâ tün/ fâ i lün

* BERCESTE DERGÝSÝ SAYI 61 - 2007 - Temmuz DA NEÞREDÝLMÝÞTÝR.