Seni görmek, seni duymak ve seni tatmak. Ne güzel sevgili. Gözlerinin içine baktýðýmda avuçlarýna býraktýðým kalbim miydi? Ve en çok seni mi sevmiþti o kalp? Gözlerim, gözlerim ”sen” diye yanýp tutuþuyordu. Gözlerim ”sen” diyordu. Sadece seni seviyordu gözlerim. Baþka birine bakmak, baþka birine dokunmak istemiyordu o gözler. Baþka birini düþünmek istemiyordu bu akýl, bu beden. Bu beden sadece seni sevmek istiyordu. 

Seni gördüm yine sevgili. Seni tattým yine. Gözlerinin içindeki ýþýða gülümsedim. Gözlerine. Bakýþlarýný sevdim sonra. Sanýrým en çok ”seni” sevdim. Seni, sen olduðun için. Bilemiyorum sevgili. Senden nasýl koparým, senden nasýl giderim, seni nasýl býrakýrým hiç bilmiyorum. 

Benden hiç gitme sevgili, kýzdýðýnda, üzüldüðünde yine sadece bana sýðýn. Sen ol, sonrasý hiçlik. Senden baþkasýný istemiyorum ben, senden baþkasýný sevmek istemiyorum. En çok sen olmak istiyorum. Sen kokulu uykulara dalmak istiyorum. Ne olur tut býrakma ellerimi.