Gülüşüne takıldı unuttuğum yeminler Bir anı ötekine devreden zaman gibi Dahası şaşkınlıktan nasıl da bünyem inler Kıyısına çarpılan köhnemiş liman gibi
Sorsan gözbebeğime bu bir sevda ayini Ruh; ateş, gönül; kazan içten içe kaynadı Apansız gelişmenin sözcüklerde tayini Bulunmadı bir türlü acaba neydi adı
Sana bakan tarafım istilada, cephede; Ağrı koydu şurama ister bil ister bilme Altüst olan hislerim ’ kalma’ diyor ’şüphede’ ’Görmek için sineni daha fazla eğilme’
Cümleme kefil olan tarafına varınca Sınırları yok edip yüreğimde ufalan Perdeler ağır ağır açılsın kararınca Göğsümün tahtasında ferahlasın dar alan
Kader, kısmet hatrıyla aynı yerde derilen Manevi iklimlerde birbiriyle yoğrulsak Ömrümüz tanık ise önümüze serilen Hayat basamağına adım atıp doğrulsak
Biraz sabırsız huyla ama kendimden emin En içten kararımla edip kederi devir; Gelişimi dinlese kulak kesilse zemin Yüreğin ortasına eder misin misafir.
( Yüreğin Ortasına Eder Misin Misafir başlıklı yazı Nezahat KAYA tarafından 12.02.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
