“Avunacak ne var ki,

Herkesin bir gün öleceğini bilmekten başka”

Marttır , muhakkak bir şarkı

Dürtecektir .

Ağlarız o gün , iç çekeriz

Cehennemin dibine söyleniriz.

Sigaramızdaki duman

Tüten bir bacadır

Zamansız ölenlerin mezarlarında.

Isınmazlar oysa hiç biri ;

Dalıp , düşünüp

İçinden çıkamadığımız

Teslimiyet gibi.

Hiç birinin elleri yok

Geçerken uğradım sohbetleri.

Birkaç son söz , bir bakış , biraz kokuları

Kaldı belleğimizde.

Oysa ki kitap olarak indik dünyaya,

Kimimiz bir sayfalık şiir

Kimimiz derin bir romandık.

Biraz şanslıysak okunacaktık üç beş elde.

Sonra…

Düşeceğiz

Ansızın,

Derin bir uykuya dalan seyyahın

Elinden kayan kitap gibi.

13.03.2014 İstanbul