Online Üye
Online Ziyaretçi
.Ey Yâr! .
Hasret dayanılmaz hal aldı Ey Yâr!
Hicrân yüreğime hüzün dokuyor.
Kalbim paramparça, yaşanmaz diyâr
Baktığım aynalar ölüm kokuyor.
Bir fırtına gibi esip amansız
Mahvettin ömrümü, bıraktın cansız
Kurduğum hayaller, solgun, gümansız
Dizlerim dermansız; yorgun, çöküyor.
Sebep sevda ise edilmiyor giz
Kan kustu gözlerim, damla damla iz
Umudum hakkını almaktan âciz
Bahtımın payına sürgün çıkıyor.
Dehlizde gibiyim, her yanım harap
Vuslat toprak altı, varılmaz, serap
Nefes almak bile artık ızdırap
Sanki ciğerimi bir el söküyor.
Çiçek öz vermezse neylesin arı
Ne etsem dinmiyor gönlümün harı
Sayende, Azrâil açmış mezarı
"Gel! " diyor âdetâ, tutmuş çekiyor.
Dizlerim dermansız; yorgun, çöküyor.
Mecit Aktürk