10-11 yaþlarýndaydým. O yaz babaannemlerin yanýna, -Taþovaya baðlý bir köy- gitmiþtik. Babaannemlerin evi yol üstü, ne market var ne bir þey. Haliyle caným sýkýldý. Annem,babam babaannem cümbür cemaat Taþova'ya gidelim dedik, orda babamýn teyzesi oturuyor. Onun yanýna uðradýk, orda canýmýn sýkýntýsýný gidermek için incik boncuk bir þeyler bulabilmiþtim. Bir iki saat kadar sonra geri dönmeye karar verdiler. Büyük teyzemlerden çýktýk, onlarýn evinin altýnda da küçük bir market var. Hadi gitmeden bir þeyler alalým diye markete girdik. Bende bir hevesle girdim hemen, belki kendime göre bir þeyler bulup aldýrabilirdim. Marketin geniþ kapýsý da sonuna kadar açýk, içeriye bir þeyler taþýyorlar. Babaannemler evin ihtiyaçlarýný almak için reyonlaru gezmeye baþladýlar. Bende kendime göre bir þeyler ararken gözüme kozmetik reyonu takýldý. Yaþým da küçük ya hemen gidip bakýnmaya baþladým. Rafýn birinde göz kalemleri vardý rastgele bir tanesini elime aldým. Sonra annemi aramaya baþladým. Ýlla bir þey aldýracaðým ya! Market de küçüktü zaten annemi hemen buldum. Fakat annem almaya yanaþmadý. Yaþýmýn küçük olduðunu söyleyip duruyordu. Bende daha fazla ýsrar etmeyip göz kalemini geri býraktým. Yine de ilgimi çekmiþti ya bir kere bütün renklere tek tek bakýyordum. Babamýn "Hadi,çýkýyoruz!" diye seslenmesiyle aceleyle elimdekileri býraktým. Ya da ben öyle sanýyordum! Giriþ kapýsý da açýk olduðu için aceleyle oradan çýktým. Araba elimi elbisemin cebine attým ne göreyim! Göz kalemlerinden bir tanesi çýkmasýn mý! Dalgýnlýkla mý almýþtým artýk ne olduysa teleþla geri soktum cebime.

 Eve geldik, benim içim rahat deðil ki! Annem iç odalardan birine girince gösterdim, dalgýnlýkla aldýðýmý söyledim. O da çalmayacaðýmu bildiði için bir þey demedi ama þaþýrmýþtý haliyle. "Sen þimdi onu bana ver, yarýn gider býrakýrýz." dedi. Ne diyeceklerdi ki? "Kýzýmýz 'dalgýnlýkla' göz kalemi çalmýþ, iade ediyoruz" mu?" Çok utanmýþtým. Bir yandan da o göz kalemini cebime nasýl koyduðumu düþünüyordum. Sonraki gün annem kalemi dedeme verdi. Olanlarý da anlattý sanýrým. Dedemle beraber markete gittik. Yine bir þeyler aldýk fakat bu sefer dedemin dibinden ayrýlmadým. Beraber kasaya gittik ödeme yapacakken dedem göz kalemini çýkardý. "Dün buradan çýkarken bunun ücretini ödememiþiz, bunu da ekleyin." dedi. Olduðum yerde kýpkýrmýzý kesildim. Kadým hiçbir þey demeden onu da kasadan geçirdi. Aldýklarýmýzý poþetletip çýktýk, dedem göz kalemini bana verdi. O da bir þey demedi. Annem mi olayý böyle anlatmýltý yoksa dedem torununa hýrsýz demek istemediði için mi öyle bir açýklama yapmýþtý bilmiyordum ve sormadým da. Döner dönmez göz kalemini çöpe attým, görmek bile istemiyordum. Sanki bu olay hiç yaþanmamýþ gibi davrandýk ama çocukluðumun acý bir hatýrasý gibi hep kaldý