Yalnızlık bileyler aşkın ucunu
Hafiften dokunsada kanatır
Çöle döner içimde ki vahalar
İstedikçe yağmur ağlatır
Gözlerimle gözleri arasında
vişne dalları
Yapraklardan sıyrılıp düşen mavilerin
Saçlarında başlar şamatası
Homojen haldedir hep
Yüreğim heyecan ve korku
Uzanmak ister ellerim ona doğru
Düşerim tekrar tekrar
Çok yüksektir
Hayallerle arama ördügüm duvar
Bahar gelince açılır sızıların kapısı
Kimi leylağa koşar kimi sümbüle
Hep aynı ezber belki bir umut der
Çağırırım çağırırım dönün diye
Dönmezler
Tahammülün kırılınca inadı
Mazi tek tek açar çıkınımın katlarını
Yarım bir simite takılır gözüm
Öbür yarısı kanatır boğazımı
Özlemler bileyler aşkın yolunu
Her adımda inkansızlaşır
Bir tortu kalır gözlerinden gözlerime
Kapayamam kirpiklerimi sızlatır