Gidemeyenimdin.
Gitmeye korkak kalmaya cesaretsizdin.
Bütün aşklar üzerimizde karalar bağlamış, aşkın en sevimsiz
haliydi bizimkisi.
Sen aşkı kirletendin, ben ise arkandan su döküp temize
çıkaran.
Gelişinden bilirdim gideceğini
Hazırlardım kendimi önceden, dökerdim gözyaşlarımı ki
Karşında güçsüz görünmek daha çok acıtırdı canımı.
Gururluyduk !
Aşkı arkasına saklamış kocaman bir gurur vardı benliğimizde
Adına aşk demeye alışmışız
Oysa aşkta gurur ne gezerdi.
Çırpınan bi balık gibiydim
Ne de çok bilirdin seni sevdiğimi , aslında ne de çok kullananandın
bu sevgimi.
Kızgındım sana bir elvedayı bile çok görüyordun bana
Sessizce kaybolup uzaktan el sallardın hoşça kal babında
Aşk sevdiğinde kusur görmezmiş
Sen kusuru baştan
aşağı ben yapıp kusura bakmalara sığdırırdın aşkı
Ben ise kusurlara bakarak aşkın içinden çıkarırdım seni
Kusurluydun bende !
Sevmeyi bilmeyen kusurun vardı mesala ;
Aşkı bilmeyen kalp taşıyordun bağrında .
Çıkarıp atasım vardı onu kenara.
Beni görüyordun fakat içimdeki seni göremiyordun.
Ya da
Görmezden geliyordun !
Şimdi bende sessizliğime gömülüp yazıyorum aşka
Şimdi bende seni görmezden yazabiliyorum sayfalara.
Vakit çok geç artık ,
Gelsen ne fayda,
Ben olmayan seni, daha çok sevdim bu ömürlük diyemediğim
aşkta !