Burası benim şehrimdir Ben bu şehirim Burada gecenin öfkesi benimdir Gündüzü benim. Camdan bir tramvay gibi Işığına böcek toplayan şafağının gölgesi; Hemşerimdir...
Burada çamaşır ipinden yapılmıştır balkonlar Kadınların ellerinde dolu dolu mandallar Sanki kanatlanarak koştururlar Hepsinde düzensiz bir telaş. "Yavrum" diyor kadının biri çocuğuna,"düşeceksin" Bir başka kadının saçları gözlerine dolaşıyor; Eteği beline doğru uçarken, çorapsız bacakları Koca şehrin içine karışıyor...
Burada gökyüzü daha fazla büyümez Bulutlar binaların çatılarına sarılır; Akşamları pasaklı bir yağmur başlar Yağmur değil sanki çamur yağar. Bu yüzden şehrin arabaları hep kirlidir İşlerinden koşarak dönen adamların giysileri Balkonlara çamaşır olarak serilir...
Burası benim şehrimdir Buradaki her şey benim... Kah balkondaki kadınımdır ben Kah park yerinde kavga eden adam Kah uykusuz kalmış seyyar satıcısı Kah dükkan kepengini gürültüyle kaldıran Belki bir şiire sızmış şair kazıntısı Ya da izmaritini kaldırıma fırlatan ...
Belki köşelenmişimdir İnönü bulvarında Dilencisini ben sanır insanlar Karşımda onar katlı binalar Açık bırakılmış bir pencereden girerim Karanlıkta fosfor gibi parlayan Tel örgülerim sallanır boşlukta...
Şimdi bunları yazarken biliyorum Şiiri seviyorum elbette Şiirin moruna ben de inanıyorum Ölüme inandığım kadar
( Ben Bu Şehirim başlıklı yazı Vedatdündar8 tarafından 28.08.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
