//Aç radyoyu ne olur Mesut Bahtiyar'dan þarkýlar dinleyecek odam

Ve kapa gözlerini, yýldýzlarýn altýnda bir þiir soyunacak//

Mýzrabý sevda olan kara kaplý defterine sor

Yalnýzlýðý sedef kakmalý çeyiz sandýklarýna koyuyor anneler

Bir ihtimal daha var dese de þarkýlar

Ýhtimalsizdir aþk sevgilim

Bulur, yakalar, asar yüreðine kederi

//Gölgeme gülümsedim yine, selamsýz bandosuna el salladým bu sabah

Gülme, þehirler dolusu aþk anlatacaðým sana yeter ki otur þimdi yaný baþýma //

Neþet baba ölmüþ, sazý öksüz kalmýþ diyorlar

Oysa kulaklarýmda sesi  ’’ Ah yalan dünyada’’

Bana öðretilmemiþ renkler var hala

Ve görmediðim þehirden insanlar

Zenci bir annenin elini öpmedim mesela

Oysa gölgemin rengi hep sevda

Þems gibi derinden aþklara mum olsa da sözler

Mevlevi’dir tebessümün rengi ateþin üzerinde

Rüzgarý hatýrla, yaðmuru, duru akan sulara karýþan ömrü

Sonra söz, aþký anlatacaðým ben sana

Bak dinle susmadý  daha Neþet baba .. 

//Hadi göçün serçeler ne duruyorsunuz

Soldurdunuz ömrü kim bilir kaç bahar

Sizin de hakkýnýz özgür þarkýlar

Kýrlangýç sevdalý kýþýmýz mý var//

Derin kuytularýnda yalnýzlýðýn bir bebek aðlamasýdýr þimdi ölüm 

Gölgesi mumdan alevlere teslim yalanlar, sessizce ardýn sýra baðýrýr 

Öznesi çocuk olan, boþ beþiklerim var benim  ikimize dair

Ve kuzguni çýðlýklarým 

Hadi göç bakalým sen  de güvercin

Ne duruyorsun 

Bu hayattan göçmeyen insan mý var

//Ne zaman aklýma ölüm gelse seviniyorum

Kefareti ödendi diyorum günahlarýmýn aþkla//

Þükür kirli tebessümlerimiz olmadý

Sevdik hayatý zýp zýp zýplayan çocuklar gibi

Zaruri hüzünlerimiz deðmedi günaha

Ve el vermedi vicdanýmýz siyah rüzgarlara

Belki öptük günahý gözlerinden 

Ama biz hiç yazmadýk bu þarký sözlerinden

Aç radyoyu ne olur, bu kadehlerin defterini bu gece düren

Ýþte yanýk yanýk söylüyor þarkýmýzý yine Zeki Müren…

Yasemin Demir ikibinondört Eylül tortusu