Online Üye
Online Ziyaretçi
Son gülüşün acıydı firakı besliyordun
Kulakların sağırdı duymuyordun çağrımı
Huzurun bahçesinde karmaşa yaslıyordun
Susturdun en sonunda duymadın kalp ağrımı
Seni anardım daim sensiz nefes almazdım
Hayat son bulsa bile sen olmadan ölmezdim
Mahkemeymiş sözlerin beni idam etmişsin
Kahır doluyken kalem soramadım suçum ne
Onca aşk dolu anı terk ederek gitmişsin
Yıktın ya anıları şimdi bakış açın ne
Şu bıktığım dünyadan sığındığım gölgendi
Bende kalan tek anı şiirlerde belgendi
Ruhumu kilitledim artık aşk haram bana
Kalbim zemheri kışı kahır dolu hep içim
Yeter sizde vurmayın yetiyor yaram bana
Şimdi sorayım bari söyle nedir ki suçum
Şahdamarında atan o aşkaydı sadakat
Acımadın be zalim nasılda attın tokat
Kalemim dert ortağım uğundukça yazıyor
Sade o anlar beni o olmasa ne’derim
Bu kalem yazı değil mezarımı kazıyor
Seninle acıları yaşamakmış kaderim
İster misin inanmak sözlerimin hükmüne
Koşulsuz yanışımın sende olan hükmü ne
Aşkta gurur yok imiş kalbimdesin yoksan da
Sensizlik bu dünyanın ettiği büyük zulüm
Sen bağrıma saplanan ölümcül bir oksan da
Tarih yazacak bunu görmedi böyle ölüm
Adımı gökyüzüne âşık Âdem yazsınlar
Mezarımı yer varsa yüreğine kazsınlar.
Âdem Efiloğlu