Çocukluðun o masum bakýþlarýnda kaldý bugünlerde aþk...Anýlarýn tozlarý silinmeden açýlamaz oldu sayfalarý. Belki umuttandýr, belki de özlem ne dersen de... Ama boðuk ve biraz da buðulu bir bakýþtý o geçmiþ iklimlerin esintileri. Elma þekeri tadýnda, biraz muzip biraz hýrçýn bir kadýndý. Suskunluðu bir prens kadar asil bir adamdý. Ayrýldýlar, ayrý kaldýlar ve tam da bu sebepten hep kýrmýzýydý dünyanýn rengi. Günler geldi, geçti, mevsimler deðiþti, kýrmýzý hiç deðiþmedi. Bazen bir esintide anýldý, bazen yaðmurun sesinde. Bir çocuðun elindeki kýpkýrmýzý ve birazý ýsýrýlmýþ elma þekerinde kaldý o aþk. Çocuk þekerini bitirdi bitirmesine ama seneler geçse de elmasý hiç çürümedi...